R (Ra) KĀFİYESİ

 İLEDİR

 Hâlik-ı âleme bin hamd ü senâ

 Şerîki yok zâtı âlim ü dânâ

 Kudret-i Kadîm’dir basîr u bînâ

 Her anda o Mennân bir şân iledir

 Âlemleri var eyleyen bir Allah

 Secdeler eyleriz hasbeten lillâh

 Fânîdir mâsivâ Bâkî’dir Allah

 Nûr-i tevhîd dilde irfân iledir

 Huzûr-i Hazret-i Perverdigâr’e

 Mazhariyyetimiz ism-i Gaffâr’e

 Yüz sürmemiz hâk-i pây-i Muhtâr’e

 Kabûlümüz kâmil îmân iledir

 Habîb-i Kibriyâ Ahmed-i Muhtâr

 Sultân-ı selâtîn zevi’l-îtibâr

 Nûrullahdan mahlûk oldu bahtiyâr

 Nübüvveti sâbit Kur’ân iledir

 Salevâtullahi Teâlâ her dem

 Okuyun salevât ey nûr-i dîdem

 Zât-ı Peygamber’e olsun dem-be-dem

 Mûcizâtı zâhir bürhân iledir

 Muhammed’dir “Rahmeten li’l-âlemîn”

 Emr-i levlâk ile memdûh-i Mu’în

 Nâzil oldu ana Kur’ân-ı mübîn

 Risâleti sâbit Kur’ân iledir

 Muhammed’dir mihr-i hüdâ âleme

 Muhammed’dir feyz-i Hudâ âdeme

 Muhammed’dir nûr-i Mevlâ dîdeme

 Bahr-i rahmet nehr-i ısyân iledir

 Serdâr-ı evliyâ Sıddîk-ı Ekber

 Nûr-i Ahmed ile oldu münevver

 Hâk-i pây-i Muhammed’le mutahher

 Seâdeti sâbık gufrân iledir

 Bâb-ı adâletdir emr-i risâlet

 Ömer’e emr oldu iş bu beşâret

 Fâruk ile geldi İslâm’a nusret

 İzhâr-ı İslâm’da bin cân iledir

 Halâvet-i Kur’ân zâhir sözünde

 Nûr-i Rahmân nümâyândır yüzünde

 Sırr-ı tevhîd sürûru var gözünde

 Bu şerâfet şân-ı Osman iledir

 Server-i ashâbdır Hayder-i Kerrâr

 Arslanım demişdir Hazret-i Gaffâr

 Şâh-ı velâyetdir emîr-i ebrâr

 Nusretullah şîr-i Yezdân iledir

 Rıdvânullahi aleyhim ecme‘în

 Şânları terdıye şâyân iledir

 Hadîcetü’l-Kübrâ ümmü’l-mü’minîn

 Evvel oldur olan İslâm’a muîn

 Hazret-i Âişe ümmü’l-mü’minîn

 Terdıyeleri şân şâyân iledir

 Fâtımetü’z-Zehrâ hayru’n-nisâdır

 Ümmü’l-Haseneyn hem zarf-ı hüdâdır

 Evlâd-ı peygamber Hakk’a fedâdır

 Ağlar gönlü gözü al kān iledir

 Hasen-i Müctebâ dürr-i seâdet

 Huseyn-i Kerbelâ şâh-ı şehâdet

 Zeyne’l-Âbidîn’dir feyz-i nübüvvet

 Şerefleri cedd-i zî-şân iledir

 Zevi’l-ihtirâmdır ashâb-ı kirâm

 Zât-ı Muhammed’dir anlara ikrâm

 Min indillâh oldu a‘zam-ı in‘âm

 Şeref ü şân Hamza arslan iledir

 Selmân-ı Fâris’dir makbûl mükerrem

 Muhammed Kāsım’dır sıddîk-ı ekrem

 Ca‘fer-i Sâdık’sa zât-ı muhterem

 Evliyâullahdan emân iledir

 İsmi Üveys zâtı veliyyullahdır

 Sultân-ı tâlib-i rızâullahdır

 Matlûb-i memdûh-i Resûlullah’dır

 Efdal-i tâbi‘în fermân iledir

 Sultânu’l-ârifîn Ebâ Yezîd’dir

 Meyân-ı ricâlde şânı mezîddir

 Huzûr-i Mevlâ’da makbûl abîddir

 Ezel-i ezelden irfân iledir

 Pîr-i Harakānî nâ-mütenâhî

 Kemâlâtı kâmil Hak’dır penâhı

 Mir’ât-ı Muhammed evliyâ şâhı

 Tarîk-ı Mevlâ’da merdân iledir

 Merkez-i meârif Pîr-i Gürgânî

 Hâce Fâremedî zevkın ummânı

 Nûr-i Hemedânî cânımın cânı

 Hayatları zikr-i Mennân iledir

 Abdü’l-hâlık Gucdevânî lutfullah

 Bir abd-i abîddir hasbeten lillâh

 İnkıyâd ederler bütün ehlullah

 Feyz-i Muhammed’den meydân iledir

 Ârif Rivgerevî rükn-i tarîkat

 Hâce Mahmûd ise mihr-i mârifet

 Hâce Ali âyîne-i hidâyet

 Bu merâtib kâmil insân iledir

 Muhammed Bâbâ-yi Semmâsî nûrdur

 Emîr Gülâl seyyid sâhib-huzûrdur

 Sırr-ı tevhîd ehlullaha sürûrdur

 Bu kerâmet hubb-i Sübhân iledir

 Şâh-ı Nakşibendî deryâ-yı irfân

 Neşr-i feyz-i Hak’da emsâl-i ummân

 Câmiu’l-kemâlât ahlâk-ı Kur’ân

 Dest-gîr-i ümmet fermân iledir

 Pîr-i Geylânî’dir kamer-i himmet

 Eflâk-i şerîat nûr-i tarîkat

 Mir’ât-ı Muhammed bahr-i mârifet

 Üstâd-ı kül rîh-i Rahmân iledir

 Seyyid Ahmed Rufâî’nin şânı var

 İlm ü hilm ü kâmil bin bürhânı var

 Tarîkati Hak’dır cân kurbânı var

 Emr-i şâmil pîr-i pîrân iledir

 Molla Celâleddin nehr-i füyûzât

 Vâridâtı kâmil sâhib-fütûhât

 Aşk-ı Mevlâ ile olmuş zuhûrât

 İbn-i Arabî ile meydân iledir

 Şihâbüddin Ömer Sühreverdî’dir

 Evliyâullahın kâmil merdidir

 Necmüddîn-i Kübrâ gönül şevkıdir

 Şems-i Çeştî feyz-i Yezdân iledir

 Alâüddin Attar kenz-i meârif

 Cem oldu Çerhî’de ilm-i avârif

 Üstâd-ı kül sırr-ı eşyâda ârif

 Pîr-i Ahrâr dâim seyrân iledir

 Muhammed Zâhid’in şânı vâlâdır

 İlm-i bâtın âleminde a‘lâdır

 Dervîş Muhammed’in zikri Mevlâ’dır

 Mâsivâullahdan uryân iledir

 Hazret-i Hâcegî hayât-ı cândır

 Hâmil-i esrâr tarîkati şândır

 Bâkîbillâh ise kadri ayândır

 Bir bâkî cemâle seyrân iledir

 İmâm-ı Rabbânî kitâb-ı aref

 Bâkî Muhammed’le buldu bin şeref

 Füyûzâtı ile doldu her taref

 Kerem-i İlâhî şâyân iledir

 Mevlânâ Urvetü’l-Vüskā  Muhammed

 Seyfüddîn Muhammed oldu müeyyed

 Seyyîd Nûr Muhammed feyz-i müebbed

 Cânı evliyânın cânân iledir

 Şemsüddin mazhar-ı Habîbullahdır

 Seyyid Abdullah ki Dehlevî şâhdır

 Mevlânâ Hâlid ki bu dinde mâhdır

 Seyyid Hekârî’yle erkân iledir

 Seyyid Tâhâ zarf-ı feyz-i Rabbânî

 Câm-ı hüdâ mey-i mânâ reyhânı

 İnsan olan eder insan hayvânı

 Dest-gîr-i Hak’dır derbân iledir

 Muhammed Küfrevî kenz-i keremdir

 Meyân-ı kâmilde Mesîhâ demdir

 Avn-i Hudâ ile sâhib-kademdir

 Lokmân-ı mânevî dermân iledir

 Deryâ-yı muhabbet sultân-ı uşşâk

 Târik-i mâsivâ cemâle müştâk

 Meczûb-i İlâhî bahr-i iştiyāk

 Abdülhâdî aşk-ı Rahmân iledir

 Abdülbâkî câm-ı mey-i mânâdır

 Ehl-i dildir zâhir bâtın rânâdır

 Zarf-ı irfân gönül gözü bînâdır

 İlm ü hikmet dürr ü mercân iledir

 Nesîm-i Küfrevî Nesîm Efendi

 Âlim-i hidâyet âlem beğendi

 Bâb-ı hidâyetde himmet kemendi

 Sa‘y-i belîğleri derbân iledir

 Abdülhâlık ise bâb-ı seâdet

 Açıldı zâtına buldu şehâdet

 Abdülbârî seyyid necm-i hidâyet

 Şeyh Abdurrahmân cânân iledir

 Şeyh Yûsuf-i Kôdî kıble-i cândır

 Makbûl-i dergeh-i pîr-i pîrândır

 Avn-i Hudâ ile dâru’l-emândır

 Kerem-rû maksadı Deyyân iledir

 Huseyn-i Gedâî muhtâc-ı Mevlâ

 Perlikde şehâdet a‘lâdan a‘lâ

 Rahmete gark ede Bârî Teâlâ

 Ümîdimiz rahm-i Rahmân iledir

 Muhammed Lutfî’dir kurbân-ı îşân

 Ervâh-ı cüllâs-ı cem-‘i azîzân

 Himmetleri bâkî bizlere her an

 Füyûzât-ı ânân Feyyâz iledir

 Hâce Mahmûd Vehbî dillere dildâr

 Râh-i şerîatde oldur şehsüvâr

 Zühd ü takvâ mahviyyetde nâmdâr

 Âlim-i hakîkat devrân iledir

 Anlar ile anı Hudâ haşreyler

 Evliyâya her kim muhabbet eyler

 Evliyâyı gören Hakk’ı zikreyler

 Hadîsdir bu emr ü fermân iledir

 Evliyâyı medh eylemiş bir Allah

 Kur’ân’da nazar et hasbeten lillâh

 Evliyâ sebebdir tevfîk minallah

 Velîye intisâb Kur’ân iledir

 Velî yakîn demek olur Hudâ’ya

 Kulak dut Kur’ân’dan gelen sadâya

 Ermek ister isen râh-i hüdâya

 Kurbiyyet-i Mevlâ insân iledir

 MUHAMMED LUTFÎ’nin yerdedir yüzü

 Ümîdi Hudâ’dır dergehde gözü

 Anlarla haşreyle yâ Rabbi bizi

 Ümîdimiz rahm-i Rahmân iledir

 Ey sâkî-i devr-i zemân gözler seni mestâneler

 Ey fâtih-i dâru’l-emân devrân eder peymâneler

 Ey sâkî-i meyhânemiz gözler seni mestânemiz

 Şem‘a yanar pervânemiz açıla şerâbhâneler

  Sâzendelerin sâzına bak mestlerin niyâzına

  Muğbeçenin hem nâzına cândan geçer dîvâneler

 Ellerde şerâb gülleri gerdende gül kâkülleri

 Nağme-nevâdır dilleri meyhânede dürdâneler

 Ebrû-kemân bir nev-civân zülf-i siyeh serv-i revân

 Pîr-i mugān âlî-dîvân kurmuş döner rindâneler

 Verir şerâb-ı vahdeti mestâne eder himmeti

 Sermest bulur bu devleti içer mey-i mîrâneler

 Ejder eden asâları mest eyleyen Mûsâ’ları

 Ref‘eylemiş Îsâ’ları LUTFÎ bu şerâbhâneler

 Men aref bülbüllerine verd-i handim kıl nazar

 Her seher sünbüllerine la‘l-i kandim kıl nazar

 Gör ne ibret gösterir göze mezâhirde şuûn

 Dîde-i irfân-güşâde sa‘d-mendim kıl nazar

 Mazhar-ı esmâ olan eşyâ kitâb olmuş bize

 Zerreler hep mihr-i vahdet şîve-mendim kıl nazar

 Gör dehân-ı irfânı dökmüş güneş-veş gevheri

 Bahr-i hikmetdir eserler bak efendim kıl nazar

 Te’lîfât-ı evliyâ kevser-i mânâ kâsesi

 Mârifet-nâme ki elde kâfî pendim kıl nazar

 LUTFİYÂ dârü’l-emân gir ehl-i diller kalbine

 Şebnem-âsâ nâzik ol himmet-bülendim kıl nazar

 Tasavvuf sâf-ı dilden Hazret-i Allah’a dönmekdir

 Tasavvuf ıstılâhâtı ile sanma öğünmekdir

 Tasavvuf emr-i billâh ile dâim olmak elbettir

 Yalınız sanma elfâz u ibârât beğenmekdir

 Tasavvuf hasbeten lillâh bulursa ehlini söyler

 Nukûşâtı makālâtı makāmât mı güvenmekdir

 Doğar havf-i Hudâ’dan ilm-i hikmet kalb-i âgâhe

 Gönülde inzivâ eyler muhabbetle tökünmekdir

 Bu yolda ketm-i esrâr eylemek ağyârdan farzdır

 Cehâlet perdesine zâhiren vallah bürünmekdir

 Tasavvuf sırrını nâ-ehline neşreyleyen zâlim

 Verip nâmûsunu ağyâr eline kâre dönmekdir

 Tasavvuf nüshaları var yine erbâbına mahsûs

 Haramdır mübtedîlere haram ile sürünmekdir

 Sabîlere tezevvüc lezzetin söyleyen ahmaklar

 Hakîkatde olup sârık zâhir sâdık görünmekdir

 Görünmezden mukaddem mihr-i mânâ kalb-i tâlibde

 Güneşden bahsi kılmaklık hayâsızlardan olmakdır

 Nice yüz bin makāmâtı terakkî eylese âşık

 Tasavvuf neşrine me’mûr olur mu bunu bilmekdir

 Bu dînin a‘zam-ı şartı kıyâs-ı nefs ü insâfdır

 Yerinde sâmit u sâbir bu babda râhı almakdır

 Mutasavvıf mütevâzî olur kor yerlere yüzler

 Dayanıp LUTFÎ Mevlâ’ya îmân ile sevinmekdir

 Lisânü’l-gayb olan ârif sana sırrın nihân söyler

 Bu esrâr-ı İlâhî’yi gönülden bî-dehân söyler

 Eğer Arş-ı tecellîden doğarsa hurşîd-i vahdet

 Gönül tahtında rûh sultân olur emrin ayân söyler

 Görürsün dîde-i dilden bu eşyâ mir’ât-ı Hak’dır

 Bütün eşyâ olur nâtık aref dersin beyân söyler

 Kemâl-i kudreti seyr et güzelce asgar eşyâdan

 Azamet-i İlâhî’den kamu zerrât revân söyler

 Güneşden âşikârdır sırr-ı vahdet olsa isti‘dâd

 Nukûşât-ı cihân LUTFÎ bu esrârı devân söyler

 Sırr-ı tevhîd neşreder bir mihr-i irfân dildedir

 Mâsivâyı kat‘eder envâr-ı îmân dildedir

 Âlemi var eyleyen Mevlâ’ya verdim gönlümü

 Dest-gîrim her dü-âlem hubb-i Rahmân dildedir

 Ravza-i dildir ezelden men aref dershânesi

 Hall-i müşkil eyleyen ilhâm-ı şe’n dildedir

 Mazhar-ı ism-i Kerîm’dir ervâh-ı ehl-i îmân

 Hubb-i Mevlâ hâmilidir kenz-i ihsân dildedir

 Menzil-i nûr-i tecellâ sadef-i dürr-i hüdâ

 LUTFİYÂ nazargeh-i Hak emr ü fermân dildedir

 Ey mîr-i zemân şüphe ne yerler seni yerler

 Musallâya kor er kişi niyyetine derler

 Terk eylediğin serveti taksîme koyunca

 Gavgā  ederek vereseler nâ-sezâ söyler

 Hâkimlere muhtâc olıcak âkıbeti bu

 Kendüye taraf söyleye şâhidlere zorlar

 Fetvâya gider görse eğer kesret-i nef‘i

 Şerîatin ibkāsına ol bin senâ eyler

 Ger vermese emr-i şerîat kesret-i mâlı

 Kahrile döner kānûn-i cedîdeye fırlar

 Cân tende iken mâlını Allah yoluna ver

 Yoksa ki verese bu mâlın üstüne hırlar

 LUTFİYÂ bugün Hâlik’a dön başka necât yok

 Ölende ayân olsa ne fâide bu sırlar

 Dergâh-ı Hudâ rahmet-i Rahmân bizi gözler

 Ey ehl-i îmân envâr-ı irfân bizi gözler

 Meddâhımız olmuş ezelî Hazret-i Mevlâ

 Biz ümmet-i Muhammed’i ihsân bizi gözler

 Bu şehr-i sıyâm emr-i İlâhî ne keremdir

 Isyân u verem derdlere dermân bizi gözler

 Âyîne-i şerîate bak sen seni bir gör

 Emrine itâat ede Kur’ân bizi gözler

 Kendi ne Kerîm’dir ne kerem eylemiş Allah

 İslâm olanın ıtkına fermân bizi gözler

 Arş’dan erişir ferşe kadar rahmet-i Rahmân

 Ebhur-i keremden olan ummân bizi gözler

 Allah’ı Muhammed’i seven beste-dil olmuş

 Fermânına Mevlâ’sının Furkān bizi gözler

 Bu şehr-i şerâfet ne kerâmet ne letâfet

 Eller ere a‘lâya Ramazân bizi gözler

 Çâr-etrafa çarpar mı bulan râh-i hüdâyı

 Dutmuş ola hablullahı sultân bizi gözler

 Ey nûr-i dîdem nûr-i hüdâ bu Ramazân’da

 Gönül gözüne erişe bu şân bizi gözler

 Dest-gîrimiz ola meğer Hazret-i Allah

 Mâh-i Ramazân efdal-i ezmân bizi gözler

 LUTFÎ yere yüz koy o kerem-kânına yalvar

 Vallahi bugün rahmet-i Rahmân gibi gözler

 Belâ-yı girdâba düşen sefîne

 Gökde uçan kuşdan istimdâd eyler

 Bahr-i kahir dolsa rûy-i zemîne

 Amân Allah diye bin feryâd eyler

 Âteş aldı bu dünyâyı alışdı

 Kâfir İslâm birbirine karışdı

 Kullar azdı Hak’dan belâ erişdi

 Kebâir küfüre istinâd eyler

 Sular gibi akar akar giderler

 Kebâiri göz önünde ederler

 Evlâdından fâsık ümm ü pederler

 Şehvet-i nefsine inkıyâd eyler

 Nisâ ricâl birbirine karışdı

 Ehl-i şekā  ısyân ile görüşdü

 İblîs mel‘ûn murâdına erişdi

 Yürüdür tuğyânı i‘timâd eyler

 Ahkemü’l-hâkimîn Rabbü’l-âlemîn

 Demezler göndermiş Kur’ân-ı mübîn

 Münkir-i kıyâmet olur mu gamgîn

 Gün-be-gün gafleti izdiyâd eyler

 Edeb ü hayâdan olmuşlar berî

 Îmân u İslâm’dan kalmışlar geri

 Bahr-i şekāvetde civân u pîri

 Râh-i şerîatden istib‘âd eyler

 Kolay kolay İslâm nâmı söylenmez

 Emr-i Kur’ân nedir aslâ dinlenmez

 Bu gaflet kıratı gider eylenmez

 Kitabdan bî-taraf infirâd eyler

 Eyvâh İslâm bugün bozuldu gitdi

 Tarîk-ı dalâle düzüldü gitdi

 Îmân irfân ise süzüldü gitdi

 Dem-i gaflet kalbde incimâd eyler

 Âmirler verdiği emrine sâhib

 Elbette emrullah cümleye gālib

 Kādir kudretini eder mi gāib

 Gayretullah LUTFÎ gör neler eyler

 Kānûn-i kadîmdir ezel ezelden

 Kullarına sultân bayramlık verir

 İhsânı umarlar vech-i güzelden

 Kullarına sultân bayramlık verir

 İlticâ eylerler kirâmü’n-nâse

 Muhabbet eylerler Allah-şinâse

 Îtibâr eylerler elbet esâse

 Kullarına sultân bayramlık verir

 İkramlar eylerler sabî sıbyâne

 İhtirâm eylerler pîr ü civâne

 Bayramda giderler mîr-i mîrâne

 Kullarına sultân bayramlık verir

 Sehâvetden sukût etme yamandır

 Sehâvet erbâbı dost-ı Rahmân’dır

 Sehâveti olan kâmil îmândır

 Kullarına sultân bayramlık verir

 Zü’l-Celâl bir Allah şâhlar şâhıdır

 Cümle mahlûkātın pâdişâhıdır

 İkrâm ihsân ise anın râhıdır

 Kullarına sultân bayramlık verir

 Cenâb-ı zü’l-Kerem cevâdü’n-Kerîm

 Hâlik-ı âlemdir Rahmân u Rahîm

 Rezzâku’l-merzûkîn fi‘linde Hakîm

 Kullarına sultân bayramlık verir

 Kullar ki kullara ede ihsânı

 İhsân ile göre insân insânı

 Zuhûr eyler merhamet-i Sübhânî

 Kullarına sultân bayramlık verir

 Dergâh-ı Mevlâ’ye pâ-beste olan

 Kerem-i Kerîm’e peyveste olan

 Harem-i hurmete dest-reste olan

 Kullarına sultân bayramlık verir

 İki cihân devletidir muhabbet

 Allah’a eylerse ne büyük devlet

 Her kimde var ise bu âlî himmet

 Kullarına sultân bayramlık verir

 Tâlib-i rızâ-yı Rahmân olanlar

 Anlardır rahmet-i Rahmân bulanlar

 Hakk’a kulluk edüp namaz kılanlar

 Kullarına sultân bayramlık verir

 LUTFÎ dirâz etme bugün bu sözü

 Kur’ân’dan ayırma bu iki gözü

 Her kim Allah’ına döndürse yüzü

 Kullarına sultân bayramlık verir

 Meydân-ı tevhîdde merd-i merdâne

 Şem‘a-i îmâne oldum pervâne

 Mâlik oldu gönül nûr-i irfâne

 İkrâr u tasdîkım elde dürdâne

 Giderim cennete iki bir yokdur

 Husn-i zannım Hâlik’ıma pek çokdur

 Sebkat etdi seâdet-i ezelî

 Tevhîd ettim ezel ben Lem-yezel’i

 Kādir Allah kâinatı düzeli

 Mahbûbumdur güzellerin güzeli

 Giderim cennete iki bir yokdur

 Husn-i zannım Hâlik’ıma pek çokdur

 Nûr-i basîretle gördüm cihânı

 Seyreyledim âşikâre nihânı

 Tevfîk-i Hak dilde tevhîd bürhânı

 Açıldı ebvâb-ı feyz-i Rabbânî

 Giderim cennete iki bir yokdur

 Husn-i zannım Hâlik’ıma pek çokdur

 Aklı olan bilir hatâ sevâbı

 Güneş-veş meydânda Hakk’ın kitâbı

 Emrullahı dutan görmez itâbı

 İrfân tarîkıyle aldım hitâbı

 Giderim cennete iki bir yokdur

 Husn-i zannım Hâlik’ıma pek çokdur

 Kabûl ettim cândan emr-i Kur’ân’ı

 İnkıyâd eyledim dutdum fermânı

 Namaz kıldım aldım bûy-i Rahmânî

 Secdede seyretdim zevk-ı îmânı

 Giderim cennete iki bir yokdur

 Husn-i zannım Hâlik’ıma pek çokdur

 Allah’ın bizlere büyük ikrâmı

 Müyesser eyledi dîn-i İslâm’ı

 Bu İslâm’dır seâdetin i‘lâmı

 İslâm’ların selâmetdir encâmı

 Giderim cennete iki bir yokdur

 Husn-i zannım Hâlik’ıma pek çokdur

 Salât ise Hakk’ı büyük bilmektir

 Zekât ise Allah içün olmakdır

 Oruç ise hubb-i Mevlâ bulmakdır

 Îmân ise Kur’ân ile kalmakdır

 Giderim cennete iki bir yokdur

 Husn-i zannım Hâlik’ıma pek çokdur

 Hacc ise bir zıyâfet-i Hudâ’dır

 Ziyâret-i Kâbe emri edâdır

 İslâm olan emrullahe fedâdır

 Kalb-i mü’min kenz-i nûr-i hüdâdır

 Giderim cennete iki bir yokdur

 Husn-i zannım Hâlik’ıma pek çokdur

 Erişdi gönlüme feyz-i Sübhânî

 Aks etdi dimâğa bûy-i Rahmanî

 Kur’ân ise bize Hakk’ın bürhânı

 Hakk’dır mansûr eden ehl-i îmânı

 Giderim cennete iki bir yokdur

 Husn-i zannım Hâlik’ıma pek çokdur

 Şerîatle olan dînine mâlik

 İlm ü hayâ ile dutan mesâlik

 Allah ile olan olur mu hâlik

 Emr-i tarîkatle giden bir sâlik

 Giderim cennete iki bir yokdur

 Husn-i zannım Hâlik’ıma pek çokdur

 MUHAMMED LUTFÎ’nin yerdedir yüzü

 Ümîdi Allah’dır dergâhde gözü

 Hubb-i Hudâ salmış derûne sızı

 Hudâ elbet sever niyâz u nâzı

 Giderim cennete iki bir yokdur

 Husn-i zannım Hâlik’ıma pek çokdur

 Göründü hilâl-i mâh-ı Muharrem

 Âdem ağlar Havvâ ağlar Şît ağlar

 N’oldu Kerbelâ’da zât-ı mükerrem

 İdrîs ağlar Sâlih ağlar Nûh ağlar

 Habîb-i Kibriyâ kurret-i ayni

 Nice gülgûn etdin o gül-cebîni

 Nasıl elvân etdin vech-i Huseyn’i

 Halîl ağlar gülzâr ağlar nâr ağlar

 Deryâ-yı melâhat dürdânesini

 Şem‘a-i Muhammed pervânesini

 Zümre-i velâyet merdânesini

 İshâk ağlar Ya‘kûb ağlar Îys ağlar

 Gülzâr-ı nübüvvet gül-i hamrâsı

 Kenz-i meârifdir sadr-ı sahrâsı

 Kazâya rızâdır sabr u sevdâsı

 Yûsuf ağlar Yûnus ağlar Lût ağlar

  Ol hayru’n-nisânın nûr-i dîdesi

 Hayder-i Kerrâr’ın ber-güzîdesi

 Bahr-i seâdetin dür-ferîdesi

 Mûsâ ağlar Hârûn ağlar Tûr ağlar

 Ahmed-i Muhtâr’ın necm-i Mîrâc’ı

 Enbiyâullahın başının tâcı

 Mihr-i vefâ bezm-i vahdet sirâcı

 Dâvûd ağlar Sultân ağlar mûr ağlar

 Huseyn-i Kerbelâ mir’ât-i Hudâ

 Sadr-ı safâ zarf-ı envâr-ı hüdâ

 Emr-i Hakk’a rûhun eyledi fedâ

 Îsâ ağlar Meryem ağlar Kuds ağlar

 Hasen-i Müctebâ nûr-i hüdâdır

 Huseyn-i Kerbelâ dürr-i vefâdır

 Hakk’ı seven dâim Hakk’a fedâdır

 Cibrîl ağlar Sidre ağlar Rûh ağlar

 Sahrâ-yı Kerbelâ kan gülistânı

 Bozuldu risâlet bâğ u bostânı

 Ehl-i beyt’in soldu bahâristânı

 Ahmed ağlar Mahmûd ağlar Hızr ağlar

 Deşt-i Kerbelâ’da güzeller şâhı

 Mülk-i melâhatde şehâdet mâhı

 Huseyn’e muntazır Hakk’ın dergâhı

 Sıddîk ağlar Muhtâr ağlar gār ağlar

 Kerbelâ’ya Âl-i abâ ekilmiş

 Kudret incûleri yere dökülmüş

 Hayder-i Kerrâr’ın kaddi bükülmüş

 Rıdvân ağlar gılmân ağlar hûr ağlar

 Teşne-dil Ehl-i beyt feryâd ederler

 Huseyn’in etrâfın alup giderler

 Cilve-i Rabbânî çâre n’iderler

 Zemîn ağlar zemân ağlar gök ağlar

 Şiddet-i harâret kemâl bulunca

 Ehl-i beyt’in dillerine dolunca

 Risâlet bâğında güller solunca

 Seher ağlar sabâ ağlar gül ağlar

 Dürr-i yetîm Huseyn’in her sözleri

 Dergâh-ı Hakk’adır güzel yüzleri

 Kan yaş döker Ehl-i beyt’in gözleri

 Nergis ağlar reyhân ağlar Nil ağlar

 Kerbelâ çölünde cân bülbülleri

 Güneş pâreleri Cibrîl gülleri

 Nice alkan olmuş gül geysûleri

 Sûsem ağlar sünbül ağlar gül ağlar

 Alî Ekber Âl-i abâ reyhânı

 Bahr-i Ehl-i beyt’in dürr ü mercânı

 Kamer-i melâhat nûr gülistânı

 Kâkül ağlar geysû ağlar tel ağlar

 Evlâd-ı Alî’den o şîr-gîr Abbâs

 Tarz-ı Hayder tahsîn eder gören nâs

 Huseyn’in halâsın eyler iltimâs

 Ummân ağlar tûfân ağlar cûd ağlar

 Evlâd-ı Hasen’den Kāsım nev-civân

 Âfitâb-i zemân mihr-i dirahşân

 Hatt u hâli kudret dür ile mercân

 İncû ağlar mercân ağlar dür ağlar

 Bağlandı Fırat’ın her bir tarafı

 Bilinmedi Ehl-i beyt’in şerefi

 Bu hikmeti bilir bilen arefi

 Lokmân ağlar Nu‘mân ağlar dîn ağlar

 Dîdeleri hûn-bâr sekîne gülber

 Sâdâte çekilmiş şimşîr ü hançer

 Pîr ü civân sabî görür berâber

 Nesîm ağlar Mansûr ağlar dâr ağlar

 Evlâd-ı peygamber bir bir gitdiler

 Derecât-ı şehâdet’e yetdiler

 Meydânı Huseyn’e teslim etdiler

 Melek ağlar felek ağlar hâk ağlar

 Hayderâne İmâm meydâne girdi

 Seyredenler Zât-ı Ahmed’i gördü

 Şîr-i Hudâvârî bir nâra urdu

 Rüstem ağlar Behrâm ağlar Zâl ağlar

 Câme-i Ahmed’i egnine geymiş

 Amâme-i Peygamber’i sarınmış

 Nûr-i Muhammed’i kat kat bürünmüş

 Îmân ağlar İslâm ağlar dîn ağlar

 Dîde giryân ciğer büryân o bir cân

 Ederdi eşrârı hâk ile yeksân

 Kanlar akar taşlar olurdu mercân

 Şöhret ağlar şevket ağlar şân ağlar

 O demde erişdi emr-i İlâhî

 Bir Allah’dan gayri yokdur penâhı

 Atından ki düşdü velâyet şâhı

 Levha ağlar kalem ağlar Arş ağlar

 Huseyn’i seyr eder ağlar Peygamber

 Bu bâzâra nâzır fâtih-i Hayber

 Şimr o gerdana salınca hançer

 Merdân ağlar meydân ağlar kan ağlar

 Haymegâhdan gördü İmâm’ı alkan

 Ehl-i beyt eyledi aman bir figān

 Arş’ı deler geçer bu âh-ı sûzân

 Pîrân ağlar civân ağlar cân ağlar

 Bü tün eşyâ kan yaş ağlardı ol gün

 Nehr ü bahir kanlar çağlardı ol gün

 Bu derd gönülleri dağlardı ol gün

 Hacer ağlar şecer ağlar bâr ağlar

 MUHAMMED LUTFÎ’nin bağrı delinsin

 Pârelensin beden rûhu alınsın

 Muhıbb-i hânedân kimdir bilinsin

 Gedâ ağlar sultân ağlar hân ağlar

 İmâm-ı ümmetem bugün

 Cem oldu ümmet gün-be-gün

 Aldatdız beni gûn-â-gûn

 Bugün mâh-ı Muharrem‘dir

 Ravzadan beni ayırdız

 Zâlim Yezîd’e duyurduz

 Kerbelâ’da iş kayırdız

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 Ey Kûfî’ler ey bî-vefâ

 Şâmî’lerde çokdur cefâ

 Yezîd’e verdiniz şifâ

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 Ceddim Habîb-i Kibriyâ

 İmâm-ı cümle enbiyâ

 Babam serdâr-ı evliyâ

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 Ceddim benim nûr-i hüdâ

 Hayder babam şîr-i Hudâ

 Zehrâ anam hayru’n-nisâ

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 Evvel Hudâ’nın aşkına

 Nûr-i hüdânın aşkına

 İş bu nidânın aşkına

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 Da‘vet etdiz hilâfete

 Teklif etdiz şerîate

 Yol gösterdiz şehâdete

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 Esrâr-ı Ahmed bizdedir

 Nûr-i Muhammed bizdedir

 Feyz-i muhabbet bizdedir

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 Kerbelâ’da etdiz esîr

 Ahvâlime Allah basîr

 Nusret-i Rabb’im müstenîr

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 Bugün Hayru’l-verâ ağlar

 Bugün hayru’n-nisâ ağlar

 Bugün nûr-i hüdâ ağlar

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 Bugün Arş-ı berîn ağlar

 Bugün rûy-i zemîn ağlar

 Bugün Rûhu’l-emîn ağlar

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 Bugün bizi ağlatmayın

 Yüreğimiz dağlatmayın

 Yollarımız bağlatmayın

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 Bugün bizi âzâd edin

 Rızâullahı yâd edin

 Cedd-i a‘lâmı şâd edin

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 Dokuz kardeşim berâber

 Üç oğlum var nûrdan eser

 Birâder-zâdeler server

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 Garib düştük bu illere

 Söylendik dilden dillere

 Gark olduk kandan göllere

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 Sâdâtlar şehîd oldular

 Tâze gül gibi soldular

 Bütün cinâne doldular

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 Şimdi biz şehîd olunca

 Haymeler âteşlenince

 Velvele Arş’a dolunca

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 İmâm ki kāne boyandı

 Bu zulüm Arş’a dayandı

 Gayret-i Hudâ uyandı

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 LUTFÎ dirâz etme sözü

 Yüreklere urma közü

 Haşre dek çıkmaz bu sızı

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir

 Ârifin cân gözlerinde nûr-i irfân var olur

 Ârife avn-i Hudâ sırr-ı meârif yâr olur

 Ârifin gönlü gözü menzil-i feyzullah velî

 Ekserî hikmet-i Hak nâs manzarında hor olur

 Ârife bir vakt olur ki gül-gülistân gösterir

 Vakt olur ki içi cennet dışı zarf-ı nâr olur

 Ârifin nûr-i hidâyet matla-‘i cângâhıdır

 Gâh olur ki zîr u zillet kârı âh ü zâr olur

  Gâh olur ilm-i ledünnî nâşiri Hassân gibi

 Gâh terk-i cân içün Allah ile bâzâr olur

 LUTFİYÂ âriflerin erkânı akla sığmamış

 Gâh uzlet gâh izzet dillere dildâr olur

 Zâkirler zikr ile ülfet ederler

 Tarîkat-i Hakk’a doğru giderler

 Gönülleri Hakk’ın nûriyle dolmuş

 Vücûdu zikr ile pür-nûr ederler

 Dervîşlerin vardır âlî himmeti

 Dervîşler gedâyı sultân ederler

 Dervîşler Allah’ı sever gönülden

 Halka-i zikirde meydân ederler

 Dervîşlerin nûr-i îmân yüzünde

 Berk urur göreni hayrân ederler

 Sehâvet şecâat gayret tevekkül

 Hidâyeti kalbde mihmân ederler

 Dervîşler cündullah olmuş bâtında

 “Nasrun minallah”dan ihsân ederler

 Tâlib-i sâdıkı bulsa dervîşler

 Gönlünü merkez-i irfân ederler

 Dervîşlerin gönlü gözü mârifet

 Nûruyla doldurmuş devrân ederler

 Dervîşleri LUTFÎ çok sever Allah

 Yolunda cânların kurbân ederler

 Mâcerâ-yı Kerbelâ’dan bahs eden dil nâr olur

 Bahr-i derde gark olunca kalbi âteş-bâr olur

 Nûr-i dîdâr-ı Huseyn’e âşık idi mihr ü mâh

 Gün gibi bu Kerbelâ Vak‘ası iştihâr olur

 Hânedânın serveri Zât-ı Huseyn’dir zarf-ı nûr

 Mâh-ı mâtemdir gözü âşıkların hûn-bâr olur

 Kurret-i ayn-i Alî cân-pâre-i Zehrâ Huseyn

 Âl ü evlâd-ı Muhammed katline bâzâr olur

 Gül-gülistân-ı Habîb-i Kibriyâ’nın gülleri

 Kerbelâ sahrâları kanlar akar gülzâr olur

 Âl-i abâ gülleri günden güzel gül yüzleri

 Nûr-i Mevlâ gösterir herbiri bir dildâr olur

 LUTFİYÂ derd ü belâ ummânıdır bu Kerbelâ

 İlm-i hikmet ehline dilden dile ihbâr olur

 Seyreyle güzel kudret-i Mevlâ neler eyler

 Allah’a sığın adl-i Teâlâ neler eyler

 Elbet yürüdür fermânını Kādir u Kayyûm

 Herkese lâyık sırr-ı tecellâ neler eyler

 Âlemleri var eyleyen Allahü Alîm’dir

 Gözler göricek mihr-i muallâ neler eyler

 Eltâf-ı Kadîm rahm-i Azîm Bârî Teâlâ

 Kerem-i Kerîm şems-i mücellâ neler eyler

 LUTFÎ der-i dergâh-ı İlâhî’de sebât et

 Nazlı niyâz et Hakk’a temennâ neler eyler

 Rahmeti Rahîm’den istirhâm eyle

 Merhameti Kadîm Zât-ı Hakîm’dir

 Keremi Kerîm’den istikrâm eyle

 Rahmân u Rahîm’dir Zât-ı Kerîm’dir

 Hamd ü senâ bir şânına şâyândır

 Hâlik-ı âlemdir halka ayândır

 Mûcid-i mevcûdât akla beyândır

 Merhamet-i Mevlâ halka amîmdir

 Kopar rûz-i cezâ rahmet ummânı

 Ne keremler eyler merhamet kânı

 Âlemi gark etmiş Hakk’ın ihsânı

 Dayan bir Allah’a lutfu azîmdir

 Merhameti âşık ehl-i ısyâna

 Ummân-ı merhamet gelür tuğyâna

 Ne gam vardır yarın ehl-i îmâna

 Mü’minler mekânı dâr-ı ne‘îmdir

 Pişrev-i mü’minîn Muhammed olur

 Elbette o ümmet necâtı bulur

 Aliyyü’l-Mürtezâ livâdâr olur

 Allah’ın keremi bâkî kadîmdir

 LUTFİYÂ tarîk-ı tevhîdde sâbit

 Ol ol ki olasın bu bağda nâbit

 Ehl-i îmân yazmış ezelde kâtib

 Tevhîdimiz dilde Allah Alîm’dir

 Mevlâ bizi afvede

 Gör ne güzel ıyd olur

 Cürm ü hatâlar gide

 Bayram o bayram olur

 Feyz-i muhabbet-i Hak

 Nûr-i hidâyet siyak

 Cennet-i a‘lâ durak

 Bayram o bayram olur

 Hakk’ı seven merd-i şîr

 Kalbi olur müstenîr

 Allah ola dest-gîr

 Bayram o bayram olur

 Merhamet ede Rahîm

 Dermânı vere Hakîm

 Lutfede lutf-i Kadîm

 Bayram o bayram olur

 Nûr-i hidâyet dola

 Dilde hidâyet bula

 Nâsırın Allah ola

 Bayram o bayram olur

 Tevhîd ede zevk ile

 Hakk’ı seve şevk ile

 Tasdîk inerse dile

 Bayram o bayram olur

 Merhametin kânıdır

 Afv u kerem şânıdır

 Hep anın ihsânıdır

 Bayram o bayram olur

 Hakk’ı seven dil ü cân

 Aşkı ede heyecân

 Feth ola bâb-ı cinân

 Bayram o bayram olur

 Bahr-i keremden Hudâ

 Gark ede nûr-i hüdâ

 Afv ola bây u gedâ

 Bayram o bayram olur

 Ganîler ede kerem

 Ref‘ ola derd-i verem

 Sahî ola muhterem

 Bayram o bayram olur

 El duta kitâbını

 Dil duta hitâbını

 Cân duta şitâbını

 Bayram o bayram olur

 Mevlâ’yı cândan seven

 Rızâ-yı Hakk’a iven

 Lutf-i Hudâ’ya güven

 Bayram o bayram olur

 Dildeki Rahmân olur

 Derdlere dermân olur

 Âzâde fermân olur

 Bayram o bayram olur

 LUTFÎ’ye lutf u kerem

 Dâhil-i bâb-ı harem

 Dâimâ Allah direm

 Bayram o bayram olur

 Âdem oldur hak kelâmı duyduğunca şâd olur

 Kendinin hakkında doğru sözlere dilşâd olur

 Hayır-hâh bir dostuna eyler tevâzû dâimâ

 Hak kelâmı kim dutarsa dü-cihân âbâd olur

 Kesb-i yediyle meyân-ı nâsda şîr-i ner gibi

 Ser-bülend ol ehl-i gayret hayr ile çok yâd olur

 Ahyer olandır ibâdet eyleyen Allah’ına

 Râh-i Mevlâ’da gider hem emrine münkād olur

 Ehl-i gayretin olur mu kimseye bir minneti

 Herkesin yanında kadr ü kıymeti îcâd olur

 Merd-i battal dâimâ yer herkesin bir darbını

 Darb yiyüp söz işiderek her günü berbâd olur

 LUTFÎ’yi haşreyleye ashâb-ı gayretler ile

 Zü’l-Celâl rûz-i cezâda ne güzel bir âd olur

 Bu ahvâle âgâh olan erenler

 Her dü-dîdeleri nehr-i kan olur

 Nûr-i basîretle devri görenler

 Ölümden bin beter perîşân olur

 Kalmadı gözlerde nûr-i basîret

 Gurûb etdi bugün şems-i şerîat

 Hangi kalbde kaldı mihr-i mârifet

 Bu zindân içinde bir buhrân olur

 Kıbtîler görseler hayret ederler

 Bu ahvâlimize vahşet ederler

 Âkıller de şaşar dehşet ederler

 Bu gidişde giden ten büryân olur

 Kur’ân-ı Kerîm’den yüzler çevrildi

 Diyânetin hisârları devrildi

 İslâm olan ateşlerde kavruldu

 Kıyâmetde seyret ne devrân olur

 LUTFÎ rûz-i cezâ meydân kurulur

 Defterler elinde herkes sürülür

 Allah hâkim olur hisâb görülür

 Zâlimler zulmüne peşîmân olur

 Ezelden âdet-i Mevlâ dostuna

 Sevdiği kulunu mübtelâ eyler

 Alınca abdini kerem destine

 Anı bir derd ile ibtilâ eyler

 Sabr ile selâmet buldu erenler

 Belâları baldan tatlı görenler

 Her ne gelse Hak’dan lezzet bulanlar

 Dergâhında anı ictibâ eyler

 Ne kadar Mevlâ’sı verirse derdi

 Dergâh-ı Mevlâ’ya mültecâ kendi

 Her ne verse Hudâ kudretin kandi

 Hudâ’dan gelene merhabâ eyler

 Mâşûkundan her ne gelse âşıka

 Kevser-i cennet’dir rûh-i fâika

 Verirler hediye elbet lâyıka

 Sadr-ı esrârına âşinâ eyler

 Her bir derdin elbet dermânı vardır

 Dermân ise derde dâimâ yârdır

 Erbâb-ı derd olan bil bahtiyârdır

 Derd ile kurbiyyet intihâ eyler

 Derd odur ki kulu bahtiyâr eder

 Derdi dermân olur veremler gider

 Derdliye Mevlâ’sı merhabâ eder

 LUTFÎ bu derd abdi zü’l-velâ eyler

 Burc-i merhametden bir güneş doğar

 Bu âlem tenvîr ü münevver olur

 Ebrû-yi rahmetden emtârlar yağar

 İslâm’lar tathîr ü mutahher olur

 Görünür rahmet-i Rahmân gülleri

 Sevk eder feryâda gül bülbülleri

 Raksa salar bütün mor sünbülleri

 Cihân hep müşg-bâr bû-anber olur

 Kerem-i Kerîm’den olur merhamet

 Açılur İslâm’a ebvâb-ı rahmet

 Enbiyâ evliyâ ederler himmet

 Efrâd-ı mü’minân müşekker olur

 Yokları var eden bir Allah Kādir

 Elbette ki alır yerin mekādir

 Merhamet kânidir kullara Gāfir

 Hakk’a kulluk eden muzaffer olur

 Âlemi gark eder ummân-ı rahmet

 Mü’mine âşıkdır ezel merhamet

 Sarf olur dâima ümmete hurmet

 Âkıbet bu devlet mukarrer olur

 LUTFİYÂ anadan babadan erham

 Olan Allah bize vallahi ekrem

 Bir merhamet ede eltâfı akdem

 Dest-gîr dü-âlem peygamber olur

 Bir maraz-ı mühlik sardı cihânı

 Bu derdin âşikâr dermânı yokdur

 Vîrân oldu halkın dâru’l-emânı

 Zâhirde tâmîre imkânı yokdur

 Ebnâ-yı Âdem’in dâr-ı dünyâda

 Kalmadı râhatı mülk-i fenâda

 Herkes helâkine olmuş âmâde

 Bugün selâmetin nişânı yokdur

 Nûr-i Muhammedî gözlerden gitdi

 Kalblerden tevhîdin esrârı yitdi

 Hidâyet diyânet seâdet bitdi

 Ekser-i İslâm’ın irfânı yokdur

 Îmân İslâm kaldı binde bir ferdde

 O da gark olmuşdur bu bahr-i derdde

 Dürr-i himmet vardır ba‘zı bir merdde

 Anın da elinde meydânı yokdur

 Rûy-i zemîn rû-siyâhdır âşikâr

 Fısk u fesâd ile dolmuş bî-şümâr

 Îtibâr bulmuşdur rezîl cefâkâr

 Şeytân olan nâsın şeytânı yokdur

 Bin üç yüz otuz bir târih-i hicret

 Kalmadı İslâm’da adâlet gayret

 Tard ü teb‘id oldu erbâb-ı himmet

 Hele fütûhâtın derbânı yokdur

 Fakîr hakîr sıbyan pây-mâl oldu

 Zulm ü hakāretle âsumân doldu

 Gülistân-ı dînin gülleri soldu

 Tarîk-ı Kur’ân’ın kurbânı yokdur

 LUTFİYÂ der yandım yakıldım n’idem

 Bu bahr-i lânetde nereye gidem

 Îmân gider küfür gelir dem-be-dem

 Mü’mine ölmenin ziyânı yokdur

 Habîb-i Kibriyâ ağlar bugün eyyâm-ı mâtemdir

 Aliyyü’l-Mürtezâ ağlar bugün eyyâm-ı mâtemdir

 Semâvât ü zemîn ağlar bugün âlem kara bağlar

 Bugün hayru’n-nisâ ağlar bugün eyyâm-ı mâtemdir

 O şâhın derdine yandı bu âlem kāna boyandı

 Bu gün âh Arş’a dayandı bugün eyyâm-ı mâtemdir

 Cinânın hûr u gılmânı bugün ağlar o sultânı

 Melekler eyler efgānı bugün eyyâm-ı mâtemdir

 Görünce şems-i sâdâtı cihân nûr-i hidâyâtı

 Eder eşyâ münâcâtı bugün eyyâm-ı mâtemdir

 Huseyn evlâd-ı Zehrâ’dır mukarreb ind-i Mevlâ’dır

 Zehî kadr-i muallâdır bugün eyyâm-ı mâtemdir

 Bu hikmethânede sultân olunca kān ile elvân

 Bugün ağlar zevi’l-îmân bugün eyyâm-ı mâtemdir

 Hudâ’nın LUTFÎ ihsânı olur dostları kurbânı

 Yere dökülür al kānı bugün eyyâm-ı mâtemdir

 Seyr-i dildâr ister isen dilde râhı gizlidir

 Zîr-i zülfünde anın hâl-i siyâhı gizlidir

 Cân atar cânân iline gerçi âşık her zemân

 Kâkül-i gül-barların kıykāc külâhı gizlidir

 Gözlerinden kan akar derd ehlinin vakt-i seher

 Âşık-ı sâdık olanın dûd-i âhı gizlidir

 Nûr-i vahdet güllerin açmış gönülde kıl nazar

 Dilberin vechinde nûrun tahtgâhı gizlidir

 Nüsha-i kübrâdır âdem bilse eğer hikmetin

 Eflâk-i gönlünde her dem tâze mâhı gizlidir

 LUTFİYÂ meyhâne-i mânâya var eyle niyâz

 Mülk ü kişver-i reşâdet pâdişâhı gizlidir

 Bir bâde doldur sâkıyâ vecde gele peymâneler

 Câmlar cilâ versin zıyâ raksa gele mestâneler

 Göster şerâb-ı eynemâ bahşet hayât-ı innemâ

 Meyhânedir dâr-ı devâ âkıl ola dîvâneler

 Ey sâkî-i bezm-i elest gözler seni bâde-perest

 Sermestlere ol dâd-res pür-nûr ola dilhâneler

 Ey sâkî-i cân nerdesin kaldır basîret perdesin

 Sâkî şerâb-âverdesin mâmûr ola vîrâneler

 Bülbülleri gül dalına ruhsâr-ı gülün âlına

 Kandır meyin zülâlına gözler döke dürdâneler

 Sâkî gülistân-ı dile neyzenleri olsun bile

 Görülmemiş bir dem ola yüz göstere cânâneler

 Bir zülf-i zerrîn nâzenin kamer-nümâyiş meh-cebîn

 Sâkî olan olur emîn LUTFÎ güzel meyhâneler

 Dünyâ ve mâ-fîhâ değer ehl-i nazardan bir nazar

 Kenz-i dile şâyestedir îsâr eder dürr ü güher

 Meyhâne-yi mânâya var şerâb-ı vahdet andadır

 İlm-i ledünnî bahşeder bâde-keşe nûr-i basar

 Gir berg-i dile her seher  güllerdeki şebnem gibi

 Sen sâkî-i cânbâzı bul gönlündedir nûrdan neher

 Demhâne-i dilde devâm mest-i müdâm eyler kıyâm

 Kevser gibi vefk-ı merâm içer şerâbı her seher

 LUTFÎ gibi ey nûr-i dil düşme bu kesret iline

 Gel âkıbet-endîşi ol geçer gider devr-i kamer

 Kubbe-i hidâyet şem-‘i seâdet

 Nûruna gark olmuş merdâneler var

 Gülbe-i gönülde mâh-ı muhabbet

 Yüzünde berk urur güldâneler var

 Enhâr-ı tevhîdden almış nemâyı

 Tûr-i hitâbında görmüş hümâyı

 Sırr-ı süveydâda cihân-nümâyı

 Keşfeder esrârı şeh-dâneler var

 Gözlerin doldurmuş mârifet nûru

 Bulmuş mârifetle bâkî huzûru

 Cennet-i âcildir zevk u sürûru

 Mârifet bahrinde dürdâneler var

 Men aref kitâbı dilhânesinde

 İlm-i ledün-dânın dershânesinde

 Mey-i vahdet dolmuş peymânesinde

 Sermest-i peymâne rindâneler var

 Bahr-i mârifetin kenârı yokdur

 Vüsûl-i vuslatın menzili çokdur

 Sâdıklara sanma bu yol ırakdır

 LUTFÎ vâsıl olmuş mestâneler var

 Dilbendelere cân ile cânân neler eyler

 Üfgendelere âfet-i devrân neler eyler

 Sahrâ-yı muhabbete düşen âteşe yanmış

 Cângâhına bak âh-ı firâvân neler eyler

 Leylâ-yı zemân server-i hûbân olur elbet

 Mecnûnlarına dilber-i devrân neler eyler

 O âfet-i cân ebrû-kemân rûy-i nûr-efşân

 Üftâdelere yazdığı fermân neler eyler

 Necm-i seher-âsâ görünür halları hande

 Gül gibi güler ru’yet-i cânân neler eyler

 LUTFÎ’ye verir zevk u safâ dilber-i dilbâz

 Kudret kameri gözlere seyrân neler eyler

 Mükedder dil olma ey nûr-i dîdem

 Mevlâ sevdiğini mükedder eyler

 Belâsı bal olur âkıbet Dede’m

 Kara taşlarını mücevher eyler

 Kondurur dünyâda gubâr yüzüne

 Nûr-i mârifetler verir gözüne

 Aman düşme ehl-i dünyâ izine

 Seni kendi gibi mukahher eyler

 Muhabbet-i Mevlâ budur kuluna

 Dünya muhabbetin vermez diline

 Âşık eder hikmetinin gülüne

 Nûr-i hidâyetle mutahher eyler

 Kulların gözüne zelîl gösterir

 Akılsız bî-gâne alîl gösterir

 İllet kıllet ile melûl gösterir

 Gınâ-yı kalb ile muzaffer eyler

 Gören ehl-i dünyâ dîvâne derler

 Miskîn fakîr denî efsâne derler

 Hüner-i san‘atdan bî-gâne derler

 Sabr ile sadrını münevver eyler

 Bilmezler indallah kıymetdâr olmuş

 Zillet ü kılletle bahtiyâr olmuş

 Nûr-i mârifetle dürr-i bâr olmuş

 Muhabbet-i Mevlâ muammer eyler

 LUTFÎ miskinlere merhamet eyle

 Hizmet eyle cândan hurmetle söyle

 Amandır incitme n’eylersen eyle

 Uyûbun muhâsib müsetter eyler

 Zâir olun kabristânı

 Nice yüzbin emvât yatır

 Mü’minlerin nûristânı

 Îmân ile merdân yatır

 Bu ümmet bahtiyâr olmuş

 Habîbu’llah’a câr olmuş

 Merhamete civâr olmuş

 Avn-i Hak’la handân yatır

 Kabristân mü’minler râhı

 Merhametin karargâhı

 Açıla Hakk’ın dergâhı

 Olmuş dârü’l-emân yatır

 Süleymân İskender hani

 Dillerde kaldı bir şânı

 İki cihânın sultânı

 Ol Habîb-i Rahmân yatır

 Selâtînler tahte’t-türâb

 Tahtgâhları olmuş harâb

 Hânümânları gör serâb

 Nice şâh-ı dîvân yatır

 Yer yemiş kara gözlerin

 Kat‘ etmiş şîrîn sözlerin

 Kana bulamış yüzlerin

 Serv-i kāmet civân yatır

 Günden güzel nev-resteler

 Zülf-i siyeh gül-desteler

 Dildârına dil-besteler

 Dîdeleri giryân yatır

 Derc eylemiş dilberleri

 Ferş eylemiş gülberleri

 Kâkülleri anberleri

 Herbiri dür mercân yatır

 Dökülmüş inci dişleri

 Çürümüş kara kaşları

 Allah’a kalmış işleri

 Ciğerleri büryân yatır

 Dağılmış hep mafsalları

 Taşlar altında elleri

 Solmuş yüzünün gülleri

 Cân gözleri hayrân yatır

 Unudulmuşdur adları

 İşidilmez feryâdları

 Hak’dan ola imdâdları

 Her biri bir kurbân yatır

 Gerek zâir olan insân

 Ede bir “Fâtihâ” ihsân

 Okuya “Yâsîn”i yeksân

 Hep muhtâc-ı Kur’ân yatır

 Merhamet eyleye Allah

 Himmet ede Resûlullah

 Gözlerler “Fâtihâ” vallah

 Derdlerine dermân yatır

 LUTFÎ meded ede Mevlâ

 Rahmede Zât-ı Teâlâ

 Açıla cennet-i a‘lâ

 Nice pîr ü civân yatır

 Kurbânın olam cânâ cânım sana kurbândır

 Hurşîd-i nûr-i vahdet gözüm sana hayrândır

 Dildâr-ı dilârâsız dil mürde olur elbet

 Kurbân olacak cânâ ancak sana bu cândır

 Cânânım ile cânâ nâr-ı cahîme varsam

 Herbir şerer-i nârın cângâhıma cinândır

 Yârim bana yâr olsun derdi dile nâr olsun

 Cinâne girem yârsız cinân câne nîrândır

 Darbeder ise dilber gülbere döker güller

 Ol serveri bir görsem ol ne şeh-i devrândır

 Üftâdelere rahm et elbet keremin gözler

 Bu LUTFÎ perîşândır sultânı kerem-şândır

 Lutf u kahri yâd edince nâdimân ağlar güler

 Havf u recâ âleminde tâibân ağlar güler

 Kudret-i Mevlâ adâlet merhametler gösterir

 Gâh yağar gâh açılır bak âsumân ağlar güler

 Dillere hayret verir bu devr-i âlem gün-be-gün

 Herbiri bir gûnâ gör pîr ü civân ağlar güler

 Sahrâ-yı sevdâda cânâ nice Mecnûn’lar gezer

 Ru’yet-i dîdâr-ı yârda âşıkān ağlar güler

 Nev-civânlar ber-murâd olmak dilerler dem-be-dem

 Dâimâ sûr hitâmında arûsân ağlar güler

 Dâr-ı firkatde olan üftâdeler âşüfteler

 Bezm-i vuslatın deminde vâsılân ağlar güler

 Men a ref meyhânesinde mu‘tekif mestâneler

 Mey-i vahdet nûş edince ârifân ağlar güler

 Âkıbet LUTFÎ sırâtı kim geçer rûz-i cezâ

 Ehl-i îmân ol zemânda şâdümân ağlar güler

 Âlem-i mahlûk ile devr-i zemân ağlar güler

 Bahr-i ummânı görür âb-ı revân ağlar güler

 Derd ü gam deryâsına gark olmuş ebnâ-yi zemân

 Görse mih nethânede her mihribân ağlar güler

 Devr-i deryâ-yı belâ girdâba salmış âlemi

 Mihmânhâne içinde mîzübân ağlar güler

 Âteş-i hasret-i yâre yanmış âşüftelerin

 Gözlerinden kan gider dâim devân ağlar güler

 Ferd-be-ferd seyr et cihânı derdsiz eşyâ var mıdır

 Gâh yağar gâh açılır gör âsumân ağlar güler

 Zülfi tellerine berdâr eylemiş âşıkların

 Dildârın dârına düşmüş âşıkān ağlar güler

 Yâr ile yârân olan dil ber-murâd olmuş velî

 Havf-i firkat âteşiyle râygān ağlar güler

 Kâinâtı derde salmış herkesin bir yâri var

 Yâr-i dil nûr-i muhabbet zıyaân ağlar güler

 LUTFÎ bu devr-i zemâna îtibâr olmaz bugün

 Derdine dermân ara dâr-ı cinân ağlar güler

 Bugün mâh-ı Muharrem’dir muhıbb-i hânedân ağlar

 Bugün eyyâm-ı mâtemdir bugün âb-ı revân ağlar

 Huseyn-i Kerbelâ’yı kan ile elvân eden gündür

 Bugün Arş-ı muazzam’da olan âlî-dîvân ağlar

 Bugün Âl-i abâ’nın gülşeninin gülleri soldu

 Düşüp bir âteş-i dilsûz kamu ehl-i îmân ağlar

 Bugün gülzâr-ı Muhtâr-ı Hudâ’ya bir hazân esdi

 Zemîne düşdü vâveylâ felekde kehkeşân ağlar

 Bugün hûn-bâr olur elbet gözü Hayder-i Kerrâr’ın

 Görür Zehrâ’yı hûn-efşân Resûl-i âlî-şân ağlar

 Bugün evlâd-i Hayder hem dahî ahfâd-ı Pey gam ber

 Döküldü gül gibi yerler yüzüne âsumân ağlar

 Gülistân-ı Muhammed’in gül-i hamrâların derdi

 Yed-i kahrîle o gaddâr bugün devr-i zemân ağlar

 Risâlet gül-gülistânı nübüvvet bâğ u bostânı

 Huseynî ol nûristânın gören pîr ü civân ağlar

 Gürûh-i hânedâna LUTFİYÂ kurbân ola cânım

 İlâ yevmi’l-kıyâme cân ile ehl-i îmân ağlar

 Bugün pîr-i mugānımdan dil-i teşnem şerâb ister

 Şerâb-ı la‘l-i reng ile yine gönlüm kebâb ister

 N’olur ey sâkî-i mânâ şerâb-ı eynemâdan ver

 Sivâ ile bu mâmûr gönlümüz senden harâb ister

 Şerâb-ı vuslata vâsıl olanlar buldular devlet

 Aceb sermest ü sekrândır ne çeng ü ne rübâb ister

 Mey-i vahdet serâyında okurlar men a ref dersin

 O deryâ-yı hidâyetde muhabbetden hubâb ister

 Der-i dergâh-ı cânâne yüzün sür kelb-i kemter-veş

 Eğerçi LUTFİYÂ nûr-i basîretden nikāb ister

 Gül-i gülzâr-ı İrem kâkül-i gül-destesidir

 Encüm-i dîdeleri hallarının hastesidir

 O kamer-tâb-ı felek necm-i seherden de güzel

 Neyyir-i nüh-feleğin perver-i nev-restesidir

 Perî-veş pervâz eder şevk ile şehperler ile

 Reşk eder şems ü kamer seyrine şâyestesidir

 Hurşîd-i burc-i melâhat ne vahîddir o sanem

 Nesîm-i bâd-ı seher zülfünün âşüftesidir

 Görmemiş devr-i zemân böylece cânbâzı aceb

 LUTFÎ’ye dâru’l-emân dergeh-i hacestesidir

 BU SEVDÂ SERİNDE OLAN NEV-CİVÂN

 Bu sevdâ serinde olan nev-civân

 Mecnûn gibi yolu sahrâya düşer

 Bu sevda âşıka vermez hiç emân

 Gün-be-gün derdile gavgāya düşer

 Görünmüş gözüne Leylâ gülleri

 Dağılmış gerdene zülfün telleri

 Gerdeninde dâne dâne halları

 Gören gözler böyle sevdâya düşer

 Serv-veş serverdir levend-i zemân

 Yûsuf-i Ken‘an’dır âfet-i devrân

 Âhûlar görseler olurlar kurbân

 Geçer cândan gider deryâyâ düşer

 Bulunmaz emsâli dilber-i tannâz

 Cilveli nâz-endâz meşreb-i cânbâz

 Görmemiş bir zemân böyle bir dilbâz

 Bu şerâfet böyle bedr-âya düşer

 Bend eylemiş nice pîr ü civânı

 Esir etmiş gaddâr vermez emânı

 Üftâdeler kesmiş cândan gümânı

 Bu intizâr LUTFÎ ferdâya düşer

 Kabristânı gördüm bugün

 Nice cânlar cevlân eder

 Rahmet umarlar gün-be-gün

 Gözlerini giryân eder

 Nice civân nice  pîrler

 Nice arslan gibi erler

 Yerleridir kara yerler

 Hep hâk ile yeksân eder

 Mâh cemâller olmuş türâb

 Sarayları olmuş harâb

 Defterinde olan sevâb

 Güzel zevk-ı cinân eder

 Görünür mezar taşları

 Üstüne konar kuşları

 Doğar rahmet güneşleri

 Merhameti Rahmân eder

 Sâildir iki elleri

 İstirhâm eder dilleri

 Zâir olan emvâtları

 Dertlerine dermân eder

 Gözlerler ehl-i hayâtı

 Yâd eyleyeler emvâtı

 Edeler bir merhameti

 Bir Fâtiha ihsân eder

 Nedâmet oduna yanmış

 Hâb-ı gafletden uyanmış

 Rahmet-i Hakk’a dayanmış

 Ciğerlerin büryân eder

 Meydân-ı muhabbetde meydân eden erler var

 Cângâhını cânâne kurbân eden erler var

 Necm-i seherin şevkı hâlında hayâl olmuş

 Bu cennet-i a‘lâyı seyrân eden erler var

 Şems ü kamere hayret vermiş o kemân-ebrû

 Meşrık-ı mehâsinde cevlân eden erler var

 Matla-‘i tecellâda dergâh-ı muallâda

 Âşüftelere dâim ihsân eden erler var

  Ol şâhid-i kudsî ki dildâr-ı dilârâdır

  O dilberi devrinde cânân eden erler var

  LUTFÎ ne keremdir bu sahrâ-yı seâdetde

  Mecnûn’ları Leylâ’ya hayrân eden erler var

 Mest-i müdâmdır bu dem âşık-ı şûrîdeler

 Âlem-i hayretdedir dilbere dildâdeler

 Nûr-i hidâyât-ı Hak dîde-i dilde ola

 Kurbân olur zevk ile dergâhe âyendeler

 Zülf-i sanem telleri bende çeker kulları

 Câm-ı mey ü mülleri nûş eder üftâdeler

 Sâkî-i nev-resteler demde kemer-besteler

 Meyhânede şâd olur şevk ile pâ-bendeler

 Dilde ki dildâr ola dîdesi bîdâr ola

 Yâr-i vefâdâr ola âzâd olur bendeler

 Şerbet-i aşk şevketi katresi cân kıymeti

 İki cihân devleti buldu bu pûyendeler

 LUTFÎ bu incûlerin celb ede Hak-cûlerin

 Âb-ı hidâyet olur kim içe bu bâdeler

 Deryâlara daldırsa âşık yine âb ister

 Meyhânelere varsa gül rengi şerâb ister

 Âşıklar olur serhoş mestâne olur mey-nûş

 Dildâdeleri dildâr ciğeri kebâb ister

 Meyhânede mey-nûşlar sermest ü perîşândır

 Deryâ-yı muhabbetde zevk ile şitâb ister

 Derd ehline dermândır derd-i derûnu her dem

 Derdini sora dildâr dildâde hitâb ister

 Bu râh-i muhabbetde kānûn-i kadîmîdir

 Hevâ-yı harâretden vücûd-i hubab ister

 Bu âlem-i hayretde dermande olan âşık

 LUTFÎ keremi hakkı bir bâde-i nâb ister

 Deryâlara daldırsa dil âb-ı revân ister

 Der-âgûş ede gönlüm bir tâze civân ister

 Cângâhde o cânânı cân gözleri seyretse

 Meydân-ı muhabbetde dilber-i devân ister

 Her devr-i zemânede bir âfet-i devrân var

 Âfet ile ülfetde bir hayli zemân ister

 Âşüfte perâkende âşıklar olur elbet

 Dergâhda gör yâri sûzişli şivân ister

 Devrân olalı devrân dilbere verir meydân

 Faslına bu dâvânın bir âlî-dîvân ister

 Âşıklara bu dehşet dilberlere bu vahşet

 Bilmem ki nedir hikmet fetvâ-yı ayân ister

 LUTFÎ o sanem-rûler ol kâkül-i gül-bûler

 Âşıka verir âteş âteş-i sûzân ister

 Bir kârubân kopmuş ezel ezelden

 Bir kapıdan gelir birinden gider

 Emr olunmuş ezel o Lem-ye zel’den

 Bir kapıdan gelir birinden gider

 Nice selâtînler tahtın üstünde

 Nice Süleyman’lar mühür destinde

 Nice evliyâlar irşâd postunda

 Bir kapıdan gelir birinden gider

 Nice zülf-i sanem kemân-ebrûler

 Nice mîr-i zemân meh-tâbân rûler

 Nice serv-i revân nice meh-rûler

 Bir kapıdan gelir birinden gider

 Nice şehzâdeler şîrîn edâlar

 Nice yüzbinlerce bây u gedâlar

 Nice yüzbinlerce rûhî fedâlar

 Bir kapıdan gelir birinden gider

 Nice İskender nice Husrev’ler

 Nice şehsüvârlar nice pişrevler

 Nice şeref-tâbân olan peyrevler

 Bir kapıdan gelir birinden gider

 Nice pîr ü civân emâne geldi

 Nice yüzbin kâfir îmâne geldi

 Her ne kadar devr-i zemâne geldi

 Bir kapıdan gelir birinden gider

 Er olanlar meydân aldı gitdiler

 Merdâneler maksûduna yetdiler

 Hak yolunda servi gibi bitdiler

 Bir kapıdan gelir birinden gider

 Dünyâya meyl etmez ehl-i seâdet

 Hak’dan ayrılır mı ehl-i hidâyet

 Görürler Mevlâ’dan lutf u inâyet

 Bir kapıdan gelir birinden gider

 Ehl-i dünyâ bilmez ağ u karayı

 Dâr-ı bekā bilür dâr-ı fenâyı

 Gönlünde görmemiş hubb-i Mevlâ’yı

 Bir kapıdan gelir birinden gider

 LUTFÎ bu âleme bâzâra geldin

 Bu bâzârda derd-i hezâra geldin

 Bir bak neye bu reh-güzâra geldin

 Bir kapıdan gelir birinden gider

 Dîdâr-ı dilbere dildâde olan

 Âşık-ı fedâkâr târ u mâr olur

 Bahr-i muhabbetde üftâde olan

 Âhından âteşler âşikâr olur

 Sevdâ-keş sermestin olmaz mekânı

 Derdin saklamağa yokdur imkânı

 Sancılmış bağrına sevdâ dikeni

 Sûzişli sözleri mânîdâr olur

 Cemâl-i Leylâ’dan alır nemâyı

 Sahrâ-yı hayretde görür hümâyı

 Cemâli görenler görmez semâyı

 Âlem-i vahşetde nâmdâr olur

 Mecnûn gibi olur derdin deryâsı

 Meşhûrdur âşıkın olmaz pervâsı

 Meğer imdâd ede güzel Mevlâ’sı

 Gözünde al kanı müşg-bâr olur

 LUTFİYÂ aldanma âl-ı dilbere

 Geysûler saçarsa sadr-ı anbere

 Nazar-endâz olma amân gülbere

 Evrâd ü ezkârın âh ü zâr olur

 Dilâ zencîr-i zülf-i dilberi dürdânelerden sor

 Güzel gülberlerin âl-ı ruhın güldânelerden sor

 Olup sermest bugün cânâ mey-i mânâ-yı ahmerden

 Kadeh-bâzân meyânında dönen peymânelerden sor

 Gürûh-i âşıkān müştâk olupdur bezm-i mestâne

 Güneş-veş şevk-ı câmı gülbe-i mestânelerden sor

 Şifâhâne-i hikmet derdlere meyhânedir dermân

 Şifâ-yâb-ı şerâbı âkif-i meyhânelerden sor

  Haremgâh-ı visâle şâhid-i kudsî olan gönlüm

 Karîn-i kurb-i cânânım olan dîvânelerden sor

 Aref dershânesinde bâdeye dildâdeler vardır

 Cilâ-yı câm-ı hamrâyı veren cânânelerden sor

 MUHAMMED LUTFÎ’yi yâ Rab ayırma bâb-ı rahmetden

 O rahmet bahrini dilde bulan rindânelerden sor

 Ummân-ı kerem rahmet-i Rahmân Ramazân’dır

 Isyânımızın afvine fermân Ramazân’dır

 Ol şân-ı kerem lutf-i kadîm eyledi ihsân

 Derdliler içün mü’mine Lokmân Ramazân’dır

 Gülzâr-ı gülistân-ı gönül nûr olur elbet

 Hurşîd-i hüdâ menzil-i Kur’ân Ramazân’dır

 Mahbûb-i Hudâ Hazret-i Mahmûd u Muhammed

 Emr etdi bize memdûh-i Sübhân Ramazân’dır

 Dilden dile neşretdi bu mâh nûr-i hidâyet

 Cân gözlerine envâr-i irfân Ramazân’dır

 Câmileri cennet gibi nûr eyledi elbet

 Dergâh-ı hüdâ fethine derbân Ramazân’dır

 Leyle-i Kadir’de açılur bâb-ı tecellâ

 Dil cennetinin kasrına Rıdvân Ramazân’dır

 Mü’minlere âşık dediler rahmet-i Rahmân

 Ol bahr-i kerem mecma-‘i gufrân Ramazân’dır

 Arş’dan dökülür ferşe kadar emtâr-ı rahmet

 Taksîm edecek rahmeti sultân Ramazân’dır

 LUTFÎ gibi muhtâc olanı afv ede Allah

 Rahmân u Rahîm rahmet-i Mennân Ramazân’dır

 Gülzâr-ı dîdâre bülbül-i şeydâ

 Bakınca esrâr-ı âşıkān söyler

 Doğunca bir kalbe envâr-i hüdâ

 Kitâb-ı esrârı pek ayân söyler

 Gerden-i cânândan kevser görenler

 İçen lezzetini her zemân söyler

 Ruhsâr-i dilberden bûse alanlar

 Zevkı başdan aşar bî-gümân söyler

 Başı Arş’a değer el verse cânân

 Âşıkı fân eyler bî-zebân söyler

 Bir gülse âşıkın yüzüne güller

 Açılur gönlünde gülistân söyler

 Bir nîm-nazar ile dilber-i tannâz

 Nice LUTFÎ gibi dürdâne söyler

 Gülistân-ı dilde açılan güller

 Esrâr-ı tevhîdden nişân gösterir

 O gülşende hikmet okur bülbüller

 İlm ü irfân nûr-i zî-şân gösterir

 Deryâ-yı derûndan incû mercânı

 Çıkar tezyîn eyle gerden-i cânı

 Esrâr-ı aşk ile bul heyecânı

 Bu esrârı bâde-keşân gösterir

 Men aref dersinde ilm-i ledünnî

 Ârif-i billâhlar bilür metnini

 Mâmûr etdi Kur’ân ins ile cinni

 Tarîk-ı tevhîdde nişân gösterir

 Ashâb-ı tevhîde nûr-i tecellâ

 Erişdi oldular nûr-i mücellâ

 Sırr-ı tevhîd kalbe verince cilâ

 Hubb-i Mevlâ nûr-feşân gösterir

 MUHAMMED LUTFÎ’yi dilşâd eyleye

 Kayd-i mâsivâdan âzâd eyleye

 Cümle ihvânımı irşâd eyleye

 Her anda bir Allah nev-şân gösterir

 Bir âteş-i cânsûz düşüren câne güzeller

 Âşıkları eyler deli dîvâne güzeller

 Cân-dâdeleri dâre çeker zülf-i semensâ

 Âşıkı eder şem‘ine pervâne güzeller

 Bir āl ile aldı beni ol ebrû-kemânlar

 Esîri eder âşıkı şeh-dâne güzeller

 Ey nûr-i basar tendeki cânım sana kurbân

 Kabûl edegör sen beni kurbâne güzeller

  Mevlânâ-yı Rûm şâh-ı Buhârâ nazarından

 Feyz-i ebedî dopdolu peymâne güzeller

 Âzâr-ı güzeller ise âşıklara ihsân

 Nâz ile atar âşıkı cinâne güzeller

 Bahr-i keremin zevrakına keştibân olmuş

 Sâhil-i selâmete gider şâne güzeller

 Güzellere peyrev olan elbette güzeldir

 Şâdâne alur peyrevi şâdâne güzeller

 LUTFÎ gibi âvârelere rahm ede Mevlâ

 Ezelden ebed geldiler ihsâne güzeller

 Gel ey bâğ-ı risâletde gül-i handân olan dilber

 Gel ey râh-i besâletde şîr-i meydân olan dilber

 Gel ey hûrşîd-i mânâ kubbe-i irşâdda bî-hemtâ

 Gel ey nûr-i hidâyetde meh-i tâbân olan dilber

 Gel ey üstâd-ı kül senden umarlar feyz-i Rabbânî

 Bütün ervâh-ı zî-şân cânına cânân olan dilber

 Gel ey Ahmed Muhammed Mustafâ Muhtâr-ı Mevlâ’sın

 Şeb-i Esrâ’da bezm-i vahdete şâyân olan dilber

 Gel ey memdûh-i Mevlâ vâsıfın Perverdigâr olmuş

 Sana vassâf olan kimdir rîh-i Rahmân olan dilber

 Seni âlemlere rahmet hemân gönderdi bir Allah

 Gel ey mihr-i şefâ‘at şevkıne zî-şân olan dilber

 Ayağın tozuna kurbân olan LUTFÎ’ye rahmeyle

 Usât-ı ümmetine zât-ı mihribân olan dilber

 Nâr-ı hasretinde yandı âşık-ı cûyendeler

 Dilberin devrinde cândan âh u vâh gûyendeler

 Kays-veş sahrâ-yı aşka kim düşer mecnûn olur

 Gül gibi solmaz olur mu dilbere dilbendeler

 Mûy-i zülf-i dilber-âsâ incelir cân riştesi

 Fânûs-i sevdâda yanmış âteşe bu bendeler

 Servi-veş bir sâye salmış server-i hûbânlara

 Dil-güşâ meyhânelerde zevk ede pâ-bendeler

 Bir kamer-tal‘at güneş-veş âl ile aldı dili

 Bî-karâr etdi efendim cânımı gül-handeler

 LUTFİYÂ bahr-i muhabbetin kenârı var mıdır

 Bahr-i bî-pâyânîde gark oldu hep efgendeler

 Ey nûr-i dîdem hazret-i cânân sana cândır

 Cemâl-i cânân cânına envâr-ı îmândır

 Mevlâ’ya emânet olasın her dü-serâda

 Âkıbeti mesken-gehiniz dâru’l-emândır

 Dest-gîrin Allah ola ey rûh-i revânım

 Feyz-i  Samedânî dola kalbin halecândır

 Derd-i derûnun dermânıdır zikr-i İlâhî

 Muhabbet-i Mevlâ ise dillerde revândır

 Hâfızın ola her iki âlemde bir Allah

 Âgâhlar içün LUTFÎ bu bir devr-i yamândır

 Ezel meyhânesinde bâde-keş mest-i muhabbetdir

 Düşüp sermest hayretde kalan nâil-i devletdir

 Şerâb-ı vahdeti rûz-i elest taksîm eder sâkî

 Gürûh-i ârifâne zât-ı akdes mihr-i rahmetdir

 Şerâb-ı eynemâ ihyâ eder mürde olan merdi

 Verir bâkî hayâtı âşıkāne ne şerâfetdir

 Kerem-rûler kerem-şândır Kerîm ismine mazhardır

 Tecellî hil‘atin giymiş sere şems-i seâdetdir

 Bu mevcûdât vücûdu gösterir mûcidini vâhid

 Kamu eşyâ olur şâhid o vâhidde bu kudretdir

 Çalar mihr-i hidâyet dîde-i diller olur pür-nûr

 Açar perde-i esrârı cemâlinden ne cennetdir

 Ederler derde dermânı bu hikmethânede LUTFÎ

 Bütün sâil olur nâil keremistân-ı hikmetdir

 Garib bülbül hâristân-ı belâda âh ü zâr eyler

 Gülistân-ı bekāya vuslatını intizâr eyler

 Gezüp gurbet elinde âşinam yok gam-güsârım yok

 Gidince akrân u emsâl hayâtından güzâr eyler

 Bu gülbe-i hüzünde dem-i nemrîz hûn-feşân gözler

 Bu derd meyhânesinde cân alur başın firâr eyler

 Nice serv-i revân serdâr ecel şerbetini içdi

 Kalem terkîmde âcizdir hisâbın iktisâr eyler

 Kemân-ebrû kamer-ruhler sîmîn-gerden güneş-rûler

 Ecel dâmına kayd-i bend olup terk-i diyâr eyler

 Nice pîr ü civân cân pençe-i kahrinde lerzândır

 Nice İskender ü Dârâ’ları ecel şikâr eyler

 Sığın perde-i Settâr’e dayan eltâf-ı Gaffâr’e

 İnanma mekr-i mekkâre vücûdun târ u mâr eyler

 Seni her dü-cihân cânâ Cenâb-i zü’l-Kerem Allah

 Kerîm ismine mazhar bil keremin âşikâr eyler

 MUHAMMED LUTFÎ dâîdir kabûl ede kerem-kâni

 Bu ümmet-i Muhammed’i bu dinde pây-dâr eyler

 Bu ne âteştir derûn-i tende cânım yandırır

 Terk-i cân etsem gerek cânım beni usandırır

 Bu ne derddir ki ciğergâhımı aldı gün-be-gün

 Bir âh-ı cânsûz ile bin hufteyi uyandırır

 Bu ne düşvâr yaradır ki kaddimi dâl eyledi

 Rûhumu hulkûme bin kez mihneti dayandırır

 Bu ne kattâl-i zemândır LUTFÎ-tek bin bendesi

 Hûn alur zîr-i zemînde âşıkını kandırır

 Dâreyinde devlet istersen sana iffet yeter

 İffet ise her dü-âlem âdeme devlet yeter

 Devlet ise izzet-i nefsin kitâb ile gözet

 İzzet ise istikāmetde bulun kıymet yeter

 Kıymet ise defter-i ehl-i seâdetde nâmın

 Kayd olursa dü-cihânda bu sana izzet yeter

 Gayretin cem eyle cânâ râh-i Hakk’a dön bugün

 Hubb-i Mevlâ ile ülfet eyle ki servet yeter

  Servet ise nûr-i tevhîd ile terkîb ola dil

  LUTFİYÂ tâlib-i Hakk’a bu kadar şefkat yeter

 Ey nûr-i basar rahmet-i Rahmân bize besdir

 Her iki cihân kerem-i Mennân bize besdir

 Mevlâ’ya tevekkül edenin yâveri Hak’dır

 Cânân yoluna kurbân olan cân bize besdir

 Ezkâr-ı İlâhi ile dil bulsa halâvet

 Tevhîd ile tasdîk ile imân bize besdir

 Hurşîd-i hüdâ mülk-i dili kıldı münevver

 Dergâh-ı İlâhî’deki derbân bize besdir

 Âdet-i kadîm sâilini şâd eder Allah

 Cânımız olan dergâha kurbân bize besdir

 Ol şân-ı kerem zât-ı Kerîm kıldı hidâyet

 Tevfîkıni eyledi refîk şân bize besdir

 LUTFÎ kerem-i Hazret-i Mevlâ’ya nihâyet

 Vallahi bulunmaz nûr-i irfân bize besdir

 Meydân-ı muhabbetde

 Devrâne gelir erler

 Deryâ-yı meveddetde

 Ummâne gelir erler

 Vahdet gülünü dermiş

 Dil bağçesini görmüş

 Nefsin belini kırmış

 Merdâne gelir erler

 Gâh mest-i müdâmdır dil

 Gâh aşkda ademdir dil

 Gâh sırr-ı Âdem’dir dil

 Mestâne gelir erler

 Cânân ile cân olmuş

 Gönlünde cinân bulmuş

 Rûhuna îmân dolmuş

 Peymâne gelir erler

 Dildâr-ı dilârâdan

 Mecnûn gibi Leylâ’dan

 Hasret dil-i şeydâdan

 Dîvâne gelir erler

 LUTFÎ yine bu demde

 Seyret ne var âlemde

 Sırr-ı Hudâ Âdem’de

 Cânâne gelir erler

 Meydân-ı muhabbetde ki merdânelerin var

 Rişte-i muhabbetde ki dürdânelerin var

 Esrâr-ı aref dilde ledün-dânelerin var

 Hikmethâne-i zevkde mül-dânelerin var

 Arş’dan urulur ferşe kadar nây-i muhabbet

 Erenler eliyle çekilir yây-ı muhabbet

 Bahşîş-i ezeldir dile mînâ-yı muhabbet

 Bâde-i elest-keşlere mestânelerin var

 Günden güzelim gül yüzüne nûr-i Hudâ’dan

 Urmuş o güneş merkez-i kubbe-i hüdâdan

 Ders-i arefi fehm edegör gel bu nidâdan

 Halka-i hakîkatde ledün-dânelerin var

 Meyhânede bul bâde-i hâlisi meyânda

 Sâkî-i zemân ile görüş doğru ayânda

 İhlâs ile dâmânını dut Hakk’a dayan da

 Sermestler ile dopdolu meyhânelerin var

 Cânân ile cânın ile cevlâne gidersin

 Hâk-i pâyine baş ile kurbâne gidersin

 LUTFÎ gibi bir katresin ummâne gidersin

 Âteşe atar cânını pervânelerin var

 Ne devletdir bâzâr-ı aşk kurulmuş

 Giren bu bâzâra merdâneler var

 Gönüller zikr-i Hak ile nûr olmuş

 İçerler bâde-i rûhâneler var

 Severler Hazret-i Hakk’ı gönülden

 Zâkirlerden güzel güldâneler var

 Tecellîhânedir halka-i tevhîd

 Nazargâh-ı Hudâ dilhâneler var

 Hidâyet şem‘i yanmışdır ezelden

 O şem‘a nice bin pervâneler var

 Muvahhidler alur feyz-i Hudâ’dan

 Olur mâmûr nice vîrâneler var

 Gönül mekteb-i irfânda okur ders

 Bu şehr-i aşkda çok dershâneler var

 Cihân şîr-i Hudâ’dan hâlî olmaz

 Gedâlar sâhibi şâhâneler var

 Ayırma LUTFÎ göz dergâh-ı Hak’dan

 Bu dîvânda yine dîvâneler var

 Bülbülü feryâda saldı gonce-i handâneler

 Şû‘le-i şem‘inde yandı dilberin pervâneler

 Bülbül-i şeydâyı nâr-ı aşka dûçâr eyleyen

 Gülşen-i bağ-ı İrem’de dizilen kâşâneler

 Yakdı aşk pervâneyi feryâda meydan vermedi

 Berg-i gülün şebneminden dizilen dürdâneler

 Her seher âteşleyen bülbüllerin cângâhını

 Pençe-i kahrında lerzân merdüm-i şîrâneler

  Nâr-ı aşkdan asla pervâ etmeyen pervâneler

  Râhat u âsâyiş ister dem-be-dem bî-gâneler

 Ger dilersen LUTFİYÂ makbûl-i dergâh olmağı

 Cân u bâşından geçerler sâdık-ı cânâneler

 Gönül âlemini tenvîr eden şîrîn nevâlardır

 Vücûd iklîmini tâmîr eden âb u hevâlardır

 Güneşden feyz alur vech-i arâzînin gülistânı

 Muhabbet şerbetin nûş et kamu derde devâlardır

 Tecellîgâh-ı Mevlâ’dan gönülde bir süveydâ var

 Anı erbâb-ı kalbden sor sorulmaz bî-nevâlardır

 Cühelâ sohbeti semdir ki dünyâya gönül vermiş

 Olan bulmaz felâhı sevdiği şey mâsivâlardır

  Muhabbet ravzasında hazret-i cânânı seyreyle

 Yüzün koy yerlere sızla kabûlüne devâlardır

 Nüzûl-i Hazret-i Kur’ânî’den cânâ nedir hikmet

 Muhammed peyrevi olmak reh-i Âl-i abâ’lardır

 MUHAMMED LUTFÎ’nin cân u ciğerden âh u feryâdı

 Kerem-i Kerîm’e mazhar olan ehl-i hayâlardır

 Der-i dergâh-ı dildâre nice dildâdeler vardır

 Niyâz-mendân gözü alkan nice üftâdeler vardır

 Nice serv-i bülend kāmetleri dal eyledi bu derd

 Bu sahrâ-yı muhabbetde muhabbet-zâdeler vardır

 Kemân-ebrûlerin kâküllerin gerdende bend etmiş

 Der-i dergâh-ı Mevlâ’da nice şehzâdeler vardır

 Ezilmiş ez-ezel meyhâne-i mânâda bir bâde

 O meyhâne-i mânâda nice bin bâdeler vardır

 Ezelden mey-keşân sermest olur elbet bu âlemde

 O meyin katresine nice bin cân-dâdeler vardır

 Eğer kāl ehli bulsa o meyin metninde esrârı

 Görürsün şöhret ü şânın atar üftâdeler vardır

 MUHAMMED LUTFÎ’ye Bârî Teâlâ’dan ola ihsân

 Olan mest-i müdâm meyhânede âzâdeler vardır

 Şehr-i rahmet geldi ey dil merhamet ummân olur

 Ümmet-i Muhtâr-i Mevlâ nâil-i gufrân olur

 Açılur bâb-ı tecellâ neşrolur nûr-i hüdâ

 Dillere feyz-i muhabbet-i Hudâ mihmân olur

 Nûr-i vahdet gülleri gülbün-i dilde şân verir

 Verd-i ahmer-veş yüzü sâimlerin handân olur

 Rahm eder Bârî Teâlâ ümmet-i Muhammed’e

 Dergeh-i Mevlâ’ya ancak Ramazân derbân olur

 LUTFİYÂ dârü’l-emândır mihr-i rahmetdir bu mâh

 Başımıza sâye salmış mâh-ı mihribân olur

 Şem‘a-i hidâyetde pervâne neler eyler

 Sahrâ-yı muhabbetde dîvâne neler eyler

 Leylâ yüzünü görmüş Mecnûn’u gören var mı

 Meydân-ı dilârâda merdâne neler eyler

 Ol serv-i seher-rûler geysûleri sarkıtmış

 Kâkülleri gerdende dürdâne neler eyler

 Dilber-i kemân-ebrû âfet-i zemân meh-rû

 Meyhâne-i mânâda peymâne neler eyler

 LUTFÎ bu perî-peyker-i uşşâka olan rehber

 Vîrâneye sevk eyler vîrâne neler eyler

 Âşıkların işretgehi dilhânedir vakt-i seher

 Bâde-i vahdet katresi kalbe döker dürr ü güher

 Mihr-i muhabbet pertevi sâzendelere bahş eder

 Bir vâridât-ı mânevî zevka gelür ebu’l-beşer

 Peymâneleri sâkıyân devre salar meyhânede

 Cânlar fedâ etse gerek mestâne var her ne kadar

 Sâkî-i nev-reste civân ebrû-kemân pervâne-veş

 Devrân eder meyhânede hayret eder şems ü kamer

  Cismin hayâtı cân ise rûhun hayâtı bâdedir

  LUTFÎ bu bâdeyi içen iki cihân görmez keder

  MESTÂNELERİ BİR GÖR

  Mestâneleri bir gör meyhâne neler eyler

  Sermest-i ser-endâze demhâne neler eyler

  Sahrâ-yı felâketde mecnûnları bir seyr et

  Kûşe-i küdûretde vîrâne neler eyler

  Ol dilber-i tannâzın aldanma âlına sen

  Bu sahrâ-yı sevdâda pîrâne neler eyler

  Zülfü teline berdâr eder âşıkın her bâr

  Uyma o kemân-bâze şîrâne neler eyler

  LUTFÎ şâhid-i zî-şân âşıkları perîşân

  Kānûn-i kadîmdir bu hayrâne neler eyler

 Nâz-endâz olan dilber sûzişli niyâz ister

 Ol serv-i kemân-ebrû elbette ki nâz ister

 Üftâdelerin gözler âşüftelerin her dem

 Perde-i perîşânda dergehde âvâz ister

 Dildâdelere dermân katline verir fermân

 Âzâdelere cânân arza-i dirâz ister

 Derbân-ı der-i dergâh gözler seni bil her gâh

 Kurbiyyet-i dildâre bir sûz ü güdâz ister

 LUTFÎ o sanem-rûler bend eyledi geysûler

 Âşıklarını aşkda muktedir-i bâz ister

 Serây-ı lî-me‘a’l-Mevlâ dil-i vîrânemiz vardır

 Nazargâh-ı İlâhî’dir tecellîhânemiz vardır

 Gönül bir mürg-i mânâdır uçar âlem-i vahdetde

 Cemâl-i şem-‘i cânâne yanar pervânemiz vardır

 Gezer sahrâ-yı Leylâ’da olur Mecnûn-veş sermest

 Sabâ-veş kûy-i dildâre dil-i dîvânemiz vardır

 Gönüldür dergeh-i dildâr kurar tahtın dilistânda

 Hükümrân hazret-i cânân mîr-i mîrânemiz vardır

 Metâf-ı ârifân olmuş mukaddes beyt-i Mevlâ’dır

 Künûz-i ilm-i hikmetdir aref dershânemiz vardır

 Şerâb-ı vahdet-i rahmet içer rûz-i elest elbet

 Eder meyhânede işret gezer peymânemiz vardır

 Gedâ-yı dergeh-i Mevlâ olan emîr-i âlemdir

 Mey ile mürdeyi ihyâ eder meyhânemiz vardır

 Adem âlemine cân at yüzün sür yerlere LUTFÎ

 Bu meydân-ı hidâyetde yine merdânemiz vardır

 Göründü hilâl-i mâh-i Ramazân

 Rahmet-i Rahmân’a nihâyet mi var

 Temevvüc etmede deryâ-yı Gufrân

 Kerem-i Kerîm’e bidâyet mi var

 Yâ Rab ne seâdet ne kerâmetdir

 Arş’dan ferşe kadar ne şerâfetdir

 Nûr-i tevhîd ile münevver olan

 Ümmet-i Muhtâr’e zelâlet mi var

 Dürre-i tevhîdi hâmil olanlar

 Bu bahr-i tevhîdde dürri bulanlar

 Kemâl-i îmâne mâlik olanlar

 Zevk-ı mânevîden ferâgat mi var

 Olur rûz-i cezâ kopar kıyâmet

 Seyr olur o demde azîm alâmet

 Ehl-i îmân olan bulur selâmet

 Hâmil-i tevhîde hacâlet mi var

 Zıyâfet-i Rahmân LUTFÎ bu mâhdır

 İftâr sofrasında sâim âgâhdır

 Mağfiret merhamet ne âlî-câhdır

 Sâim-i lillâhe nedâmet mi var

 Âkıl isen ey bahtiyâr

 Dîvâneye etdirme zâr

 Dünyâyı uhrâyı yıkar

 Edince zârını hezâr

 Dîvâneler âh eylese

 Derd ile Allah söylese

 Âkıller anı anlasa

 Âhı eder Arş’a güzâr

 Dîvâne bir muammâdır

 Renksiz renksiz müsemmâdır

 Ölçülmez ka‘r-i deryâdır

 Deryâ ile olmaz bâzâr

 Dîvâneye yokdur kalem

 Kork Allah’dan verme elem

 Dîvâneye eden zulem

 Râh-i hidâyetden azar

 Dîvâneye kahr-ı Hudâ

 Aklını başından cüdâ

 Âkıl ana etmez nidâ

 Dîvâne sanki bir mezâr

 Dîvâneye ülfet eden

 Elfâz-ı küfür söyleden

 Envâ-ı küfür öğreden

 Kendi îmânından bî-zâr

 Dîvâne ile anlaşan

 Gülüp söyledip uğraşan

 Arsız kemâlsiz söyleşen

 Nâr-ı cehennemde kızar

 Lutf ile kahri bilmeyen

 Havf-i Hudâ’ya gelmeyen

 Emr-i Kur’ân’da olmayan

 Dîvâneden beter azar

 Bilmeye seni ver nânı

 Allah içün doyur anı

 Zararsız yere iskânı

 Eyle Hudâ rahmet yazar

 Zikr eyle gel bir Allah’ı

Tefekkür hik me tullahı

 Dîvâne olma vallahi

 Mecnûn ile olmaz bâzâr

 Dîvâneler değil hâlî

 LUTFİYÂ olmakdan velî

 Zâhirde görünür deli

 Derdlere dermânlar ya zar

 Ey zâir-i ehl-i kubûr gel kabrime kıl bir huzûr

 Zevk-ı dil edince zuhûr gör nicedir cennât u hûr

 Ahmed Muhammed Mustafâ Hasen Huseyin Mürtezâ

 Hem Çâr-i yâr-i bâ-safâ kıldı şefâ‘at doğdu nûr

 Bende-i Şâh-ı Nakşî’yem Kıtmîr-i derd-mendiyem

 Çün makbûl-i efendiyem kabrim olur dârü’s-sürûr

 Yerlerde pünhân olmuşam Rabb’ime mihmân olmuşam

 Mazhar-ı gufrân olmuşam Rabb’im edüp afv-i kusûr

 LUTFÎ’ye lutf etsin Hudâ dolsun dile nûr-i hüdâ

 Hak yoluna rûhum fedâ tahte’t-türâb abdü’l-Gafûr

 Derd-i hicrânın devâsı ru’yet-i dîdâr-i yâr

 Âşıkın sadr-ı şifâsı çok eder âzâr-ı yâr

 Seyr-i dilber zevk-ı cennetdir dil-i şeydâlara

 Dilde dildârın hevâsı söyledir ezkâr-ı yâr

 Âşıkın feyz-i muhabbet nûr-i îmân artırır

 Leb-be-leb doldukça gönül sıdk ile efkâr-ı yâr

 Iyd-i ekberdir dil-i vîrâneyi tâmîr eder

 Nîm-nigâhla bir gülerse o leb-i gülnâr-ı yâr

  Derd-i dilber izdiyâdı derd-i hicrân ağlamak

 Gün olur ki gönlüne güller açar gülzâr-ı yâr

 Rahm kılsan sen sana rahm eyler ol cânân sana

 Merhametden gayri yokdur âşıka bir kâr-i yâr

 LUTFİYÂ aldanma dilber âlına cânın gider

 Zülfünün herbir telinde var nice berdâr-ı yâr

 Bir keder halk etse Rabbü’l-âlemîn

 Mü’min ü muvahhide mükâfât eyler

 Her ne diler ise Cenâb-ı Muîn

 Hamd eden hâmidi mücâzât eyler

 Belâya sabr eden kazâya rızâ

 Cennet-i a‘lâdır sabrına cezâ

 Fâtımetü’z-Zehrâ câr-ı Mürtezâ

 Firdevs ravzasına mülâkat eyler

 Her ne gelse Mevlâ’sından kuluna

 Hamd ü şükrü ezkâr etse diline

 Mağfiret fermânın alur eline

 Rahmet-i Rahmân’a muzâfât eyler

 Mü’mine ne gelse Zât-ı Mevlâ’dan

 Ayırmazsa kalbin Hak Teâlâ’dan

 Ayırmaz Mevlâ’sı taht-ı livâdan

 Cenâb-ı zü’l-Celâl beşâret eyler

 Bulsun evlâdları ind-i Hudâ’da

 Merhamet mağfiret nûr-i hüdâda

 Rahmet okur kullar bây u gedâ da

 Mübârek rûhunu kerâmet eyler

 Nûr-i îmân ile münevver evlâd

 Âdâb-ı İslâm’la olmuşdu âbâd

 Merhamet-i Mevlâ eyleye dilşâd

 Dergâh-ı Rahmân’da berâet eyler

 Gönlünde göründü feyz-i Rabbânî

 Kalbinde var idi hubb-i Rahmânî

 Yüzünde eser-i nûr-i îmânı

 Gören İslâm böyle şehâdet eyler

 Vâlidesi bulsun bu derdde rahmet

 Bu derdine Mevlâ ede merhamet

 Cennet-i a‘lâda bir bâkî devlet

 Hazret-i Peygamber şefâ‘at eyler

 Mevlâ ihsân etsin sabr-ı cemîller

 Hurmet bulur elbet derdli alîller

 Cennet-i a‘lâda zâd-ı kalîller

 LUTFİYÂ Mevlâ’sı zıyâfet eyler

 Ey bülbül-i muhabbet gülün bir zemânı var

 Gülzâr-ı gül bağına sabânın revânı var

 Olsun sahrâ-yı sîne güzergâh-ı dilberân

 Müjde o sahrâya ki meh-i mihribânı var

 Ger gerdene bıraksa sanem zülf-i dilkeşin

 Hayret eder süreyyâ hurşîdin nişânı var

 Mânend-i bedr-i ber rak dâne dâne halları

 Gerden ruhında pertev çalar ergavânı var

 LUTFÎ sanem-rûlerin derdine düşme zîrâ

 Kemân-keşân dilberin bir tîr-i nihânı var

 El elden üzülmüş yâr elden gitmiş

 Humekā-yı zemân nanay oynarlar

 Kurb-i kıyâmetdir târih de bitmiş

 Humekā-yı zemân nanay oynarlar

 Taraf taraf belâ istîlâ eyler

 Kahrullah gazâba istinâd eyler

 Kanlar akar yerde incimâd eyler

 Humekā-yı zemân nanay oynarlar

 Âr ile nâmus da kalmadı gitdi

 Yüzler siyah oldu hayâ da bitti

 Dünyâda yaşamak kemâle yetdi

 Humekā-yı zemân nanay oynarlar

 Avretler erine îtibâr etmez

 Erlerin avrete sözü kâr etmez

 Evlâd baba ile iftihâr etmez

 Humekā-yı zemân nanay oynarlar

 Erkek dişi birbirine karışdı

 Herkes arzûsunu buldu görüşdü

 Alâmet-i kübrâ hemân kavuşdu

 Humekā-yı zemân nanay oynarlar

 LUTFÎ’yi afv ede Hazret-i Allah

 Merhamet buyura vallahi billâh

 Korkaram tecellî ede adlullah

 Humekā-yı zemân nanay oynarlar

 Hidâyet-i ezelî gönülde şikârı var

 Ken‘an gibi memâlik Yûsuf gibi yâri var

 Dildâr -ı dilrubâlar serinde sâyebândır

 Dergâhe ser-nihâde her dem iftihârı var

 Gözlere gül-gülistân geysû-yi zer-nişânı

 İrfân-nümâyiş ol cân îmân gibi vârı var

 Dilbâz bir dilârâ perverde tur fa sı dır

 Şems ü kamerden ahsen devrinde diyârı var

 LUTFÎ o nev-resîde mir’ât-ı nûr-i vahdet

 Meyhâne-i hüdâda câm-ı dürer-bârı var

 Dilâ âlem-i hayretde seni cânbâz eden kimdir

 O sahrâ-yı seâdetde seni serbâz eden kimdir

 Bu âlem devriyâtında okurlar ders-i irfânı

 Bu dershâne-i hikmetde seni dilbâz eden kimdir

 Görenler cân gözüyle bu nukûşâtı bu eşyâyı

 Bu nokta-i süveydâda hüner ibrâz eden kimdir

 Tecellîhâne-i vahdet gönüldür dergeh-i Mevlâ

 O dergâh-ı tecellâya dil-i derbâz eden kimdir

 Olan sermest-i sergerdân ezel bezminde ey LUTFÎ

 Bu dürr-i tevhîde cânâ ezel enbâz eden kimdir

 Derdli olanın derdine dermân ne güzeldir

 Mü’min olanın afvine fermân ne güzeldir

 Dergâh-ı der-i dildârına âşık-ı serbâz

 Mecnûn olana Leylâ’ya kurbân ne güzeldir

 Mecnûnları sahrâya salıp âlem-i sevdâ

 Leylâ yoluna cân ile kurbân ne güzeldir

 Dergâh-ı dilâra seni gözler dü-serâda

 Sâillerine ülfet-i devrân ne güzeldir

 Âlemleri tenvîr edicek şems-i münevver

 Dîdâr-ı dilârâsına hayrân ne güzeldir

 Cân gözlerine mir’ât-ı vahdet görününce

 Âşıklara ol demdeki seyrân ne güzeldir

 Gülşen-i muhabbetde olan gonce-i hamrâ

 Hurşîde verir şa‘şaa rahşân ne güzeldir

 Cân gözlerine nûr-i tecellâ ola LUTFÎ

 Ârif olana dîde-i irfân ne güzeldir

 Ehl-i dilin maksadı dildâr olur

 Ehl-i dilin matlabı dîdâr olur

 Ehl-i dilin aşk-ı Hudâ’dan gözü

 Vakt-i seher kan dökerek nâr olur

 Ehl-i dilin kalbinin âyînesi

 Ehl-i dile gün gibi ızhâr olur

 Ehl-i dilin feyzi Hudâ’dan gelür

 Teslîm eden Ahmed-i Muhtâr olur

 Ehl-i dilin âlemi var aşk ile

 Âh ederek rûz u şebi zâr olur

 Ehl-i dilin lutf-i Hudâ yâridir

 Der-dü-cihân devleti bîdâr olur

 Ehl-i dilin şemsi gönülden doğar

 Tahta geçer âleme hünkâr olur

 Ehl-i dilin gönlü gözü mârifet

 Nûru ile cennet-i gülzâr olur

 Ehl-i dili âyîne-i Hak bilin

 Hakk’ı bulur vâkıf-ı esrâr olur

 Ehl-i dilin sırrını ifşâ kılan

 Binde birin Mansûr-i berdâr olur

 Ehl-i dilin kadr-i muallâsı var

 Ehl-i rızâ aşkı taleb-kâr olur

 Ehl-i dilin derd-i derûnu değer

 Her dü-cihân mülkine serdâr olur

 Ehl-i dilin dersi olur men aref

 İlm-i ledünnîsine astâr olur

 Ehl-i dilin şem‘asını LUTFİYÂ

 Yakdı Hudâ âleme envâr olur

 Ey dil yine sen dilber-i dildârımı bir gör

 Yerlere kapan hurşîd-i dîdârımı bir gör

 Ol tab-‘ı latîfden erişir tab‘a letâfet

 Ol ârif-i Hak dîde-i bîdârımı bir gör

 Ol mürşid-i din Mîr-i Nigârî’ye muhabbet

 Mîrâs-ı pederim bana gülbârımı bir gör

 Merkez-i füyûzât-ı ilâhî o kerem-rû

 Yüz sür hâkine matla-‘i envârımı bir gör

 Dergâhına üftâdeleri eyledi ihyâ

 LUTFİYÂ yürü mansûr-i hünkârımı bir gör

 Deryâ-yı fitneye gark etmiş devrân

 Kurb-i kıyâmetin bidâyetidir

 Eşyâya bırakmış dehşet heyecân

 Celâl-i Celîl’in celâletidir

 Âsumândan iner lânet-i Bârî

 Münâfık başına tanımaz Tanrı

 Kur’ân’ı terk etmiş şeytandır yâri

 Ehl-i şekāvetin dalâletidir

 Bahr-i ummân gibi tuğyân kabardı

 Hidâyet mahv oldu yüzler karardı

 Bostân-ı seâdet soldu sarardı

 Ebnâ-yı zemânın kabâhatidir

 Muvahhid olanın ciğeri yandı

 Nice ehl-i îmân kana boyandı

 Mevc-i deryâ gibi fitne uyandı

 Müddet-i dünyânın nihâyetidir

 Hayâdan ârîdir nisvân-ı zemân

 Kalmadı herkesde îmânda gümân

 Kalmadı dünyâda bir dârü’l-emân

 Şerîrin âteş-i şerâresidir

 Mevlâya sığınmış ashâb-ı îmân

 Kerem-i Kerîm’de kalmışdır gümân

 Mü’mine rahmeyle aman yâ Rahmân

 LUTFÎ bu zemânın nihâyetidir

 Bir gün olur Hazret-i Mevlâ seni

 Merhamet ü hurmete şâyân eder

 Afv ederek Zât-ı Teâlâ seni

 İkrâm u in‘âmını ayân eder

 Kullarının kusûruna kalmadan

 Kullarını kahr edici olmadan

 Kîyl ü kāli îtibâre almadan

 Kerem-i Hak gör ne güzel şân eder

 Afv edeni afv eder ol pâdişâh

 Merhamete işte budur şâh-i râh

 Afv edene lutf u kerem-i İlâh

 Mutlak olur rahmet-i Rahmân eder

 Kusûrunu mûterif olan kişi

 Yüz yere kor özrü ederse kişi

 Özrü kabûl eden olur er kişi

 İhsân edene Hudâ ihsân eder

 Bakma kulun kusûru hisâbına

 Bakmaya Hak kusûrun kitâbına

 Sebeb olma bir kulun itâbına

 Menzilin Hak ravza-i cinân eder

 LUTFÎ size hâdim ola nûr-i dil

 İhsân ede Hak şerâb-ı selsebîl

 İkrâmı bul Cenâb-ı Zât-ı Celîl

 Mevlâ bizi Resûl’e cîrân eder

 Müjde ey nûr-i basar rahmet-i Rahmân bizdedir

 Hurrem ol kılma keder aşk ile fermân bizdedir

 Seni Allahu Kerîm halk edicek ehl-i îmân

 Dâmen-i lutfe yapış şefkat-i Kur’ân bizdedir

 N’ola ey derdli gönül Hakk’a niyâz nâz ile sen

 Öyle Allah diyesin âhiri meydân bizdedir

 Kuludur Rabb’ısıdır kendi Kerîm erham odur

 Cûş eder bahr-i kerem lutf ile ihsân bizdedir

 İsmimiz LUTFÎ bugün ümmet-i Muhammed iken

 Buna kıymet mi yeter hurmet-i sultân bizdedir

 Muhammed Mustafâ’dır bu Habîb-i Kibriyâ derler

 Aliyyü’l-Mürtezâ’dır bu ezel şîr-i Hudâ derler

 İmâm-ı enbiyâdır bu emîr-i evliyâdır bu

 Ezel nûr-i hüdâdır bu dü-âlem muktedâ derler

 Hudâ’nın nûru Ahmed’dir Habîbullah Muhammed’dir

 Bu ümmete ne devletdir kamu derde devâ derler

 Der-i dergâh-ı Mevlâ’dır bu bir kadr-i muallâdır

 Bu menzil-i tecellâdır kadîmî rehnümâ derler

 Bütün âlemlere rahmet odur ebvâb-ı merhamet

 Bulur devlet olan ümmet kerem-kâni vefâ derler

 Kulun LUTFÎ bu dergâhda seni gözler o her gâhda

 Kalır mı bu penâhgâhda sana dârü’ş-şifâ derler

 Ey nûr-i basar dildeki dildâr seni gözler

 Ol Zât-ı Kadîm dâimî bîdâr seni gözler

 Senden seni ziyâde seven Hazret-i Hak’dır

 Rahmet nazarı ile o her bâr seni gözler

 Tevhîdi ki tâ rûz-i ezel eylemiş ihsân

 Muvahhid-i Hak lutf ile Settâr seni gözler

 Sen ümmet-i Mahmûd u Muhammed ki bulundun

 Muhammed ile hazret-i dîdâr seni gözler

 Ümmet-i Muhammed’e hâdim LUTFÎ olursun

 Bu devlet-i bâkî ola ebrâr seni gözler

 Yâr ile hem-dem olan ağyâre ülfet mi eder

 Ahyer ile yâr olan eşrâre ülfet mi eder

 Der-i dildârı bulan âşık-ı serbâzların

 Cânı cânâna gider derbâne ülfet mi eder

 Mey-i sahbâ-yı ezel mesti müdâm gözlerini

 Vakfeder dâr-i yâre civâre ülfet mi eder

 Mîr-i meydân-ı hüdâ Hayder-i Kerrâr velî

 Zülfikār’ı bırakıp küffâre ülfet mi eder

 Der-i dergâh-ı İlâhî’de mülâzim olanın

 Rızâsın gözlemeyüp bir kâre ülfet mi eder

 Cemal’ım cân ile cânân yoluna varmalıdır

 Cânâne kurbân olan cânına ülfet mi eder

 LUTFİYÂ cân ile düş yâr-i kadîm dergâhına

 Fakr u fenâyı bulan sultâne ülfet mi eder

 Gülistân-ı risâletde gül-i handân Muhammed’dir

 O bostân-ı hidâyetde gül ü reyhân Muhammed’dir

 Güneşler yüzünün nûr-i zıyâsından nümâyişdir

 Sudûr-i taht-ı hikmetde olan sultân Muhammed’dir

 Künûz-i sırr-ı Sübhânî odur merhamet ummânı

 Cemâl-i zü’l-Celâl’ini eden seyrân Muhammed’dir

 O bir nûr-i mücellâdır o bir nûr-i muallâdır

 Harem-i “kābe kavseyn”de olan mihmân Muhammed’dir

 MUHAMMED LUTFÎ müsterhim kemâl-i merhametinden

 Usâtın derdine rûz-i cezâ dermân Muhammed’dir

 Mü’minin kalbindeki nûr-i ferâset gizlidir

 Müsteîd metnindeki şem-‘i hidâyet gizlidir

 Sen edeb dâiresinde dürbîn-i irfâne bak

 Herkesin merdüm-i çeşminde dirâyet gizlidir

 Nûr-i dîdem âlemi seyret güneş-veş hikmeti

 Fehmedip anla ki sende ilm-i hikmet gizlidir

 Tâlib-i rızâ-yi Rahmân Hak k’ı meşhûd eylemiş

 Terk-i hubb-i mâsivâda zevk-ı cennet gizlidir

 LUTFİYÂ dârü’s-selâmdır ehl-i diller sohbeti

 Anların meclislerinde bahr-i rahmet gizlidir

 İhvân-ı îmân her dü-cihân tâc-ı serimdir

 Allah’ı seven sevgili nûr-i basarımdır

 Hurşîd-i hidâyet doğa tenvîr ede kalbi

 Bu nîmet-i uzmâ ise bir lutf-i Kerîm’dir

 Kamer-i muhabbet-i Hudâ dilde münevver

 Tevhîd-i İlâhî ki kazâ-yı kaderimdir

 Dil ravzasına feyz-i Hudâ yâr-i gār olmuş

 Esmâ-i İlâhî dile şîr ü şekerimdi

 Mahmûd’e erişe keremi Zât-ı Kerîm’in

 Muhammed ise gönlüme nûrdan eserimdir

 Kâzım’ı hidâyet nûruna gark ede Allah

 Derûn-i edebde ola sırr-ı keremimdir

 Şâdeyleye n’ola bereket torbasını Hak

 Tevfîk-ı Hudâ Tevfîk’a hayr-ı haberimdir

 Cemâl’ı civân eyleye aşkı ile Allah

 Mustafâ’ya ede kerem himmeti kadîmdir

 Ümmet-i Muhammed’e ede merhamet Allah

 Elbette eder merhameti Zât-ı Kerîm’dir

 LUTFÎ gibi bî-çâreye rahmet ede Bârî

 Mevlâ’yı seven dildeki dürr ü güherimdir

 Âlemleri var eyleyen Allah Kerîm’dir

 Elbette eder merhameti Zât-ı Rahîm’dir

 Hurşîd-i kerem meşrıkıdır şehr-i şerâfet

 Derdlere devâ eyleyen Allah Hakîm’dir

 Kenz-i kerem-i Hazret-i Mevlâ Ramazân’da

 Merhamet-i Hak mü’mine eltâf-ı Kadîm’dir

 Bu şehr-i sıyâmda açılur bâb-ı tecellâ

 Rahmet nazarıyle nazarı lutf-i azim’dir

  Mü’min olanın afvine fermân Ramazân’dır

 Ahvâlimize rahmeder Allah Alîm’dir

 LUTFÎ gibi bî-çârelerin derdine dermân

 Âlemleri var eyleyenin zâtı Kerîm’dir

 Serinde sevdâsı olan nev-civân

 Sahrâ-yı cünûnu ihtiyâr eyler

 Tarîk-ı sevdâda olanlar revân

 Mecnûn-veş nâmını iştihâr eyler

 Bünyâdı mahv olur âşık-ı zârın

 Bî-hûş-veş sermest bilmez karârın

 Sevdâ-keşler bilmez âr ile vârın

 Cûd-i vücûdunu târ u mâr eyler

 Solar gül cemâli olur nâtüvân

 Bahr-i muhabbetde olur keştibân

 Sevdâ kurmuş dilde bir âlî-dîvân

 Sînesinde olan zârı nâr eyler

 Âşıkın gözüne görünmez cânı

 Kâbe-veş gözünde kûy-i cânânı

 Esîr etmiş derd-i dil heyecânı

 Vücûdun derd-i dil müşg-bâr eyler

 Dilberin yüzünde zülfün telleri

 Dâne dâne gerdeninde halları

 Bezetmiş kāmeti geysû dalları

 Âşıkın derdini sad-hezâr eyler

 Kāmet-i kıyâmet âfet-i devrân

 Âşıkların eyler derdin firâvân

 Cângâhe bırakmış âteş-i sûzân

 Cesedlerde cânı bî-karâr eyler

 LUTFİYÂ bend olma zülfün teline

 Esîr olma dilberlerin âlına

 Konma seherlerde gülün dalına

 Sonra dutar seni yâr şikâr eyler

 Muhabbet âleminde âşık-ı şeydâ neler söyler

 Doğar kalbinde bir hurşîd dil-i deryâ neler söyler

 Gülistân-ı gönül güller açar ol demde seyr eyle

 Şükûfehâ-yi gülşende gül-i hamrâ neler söyler

 Gönülde cennet-i cân var cinâne benzemez aslâ

 Anı seyreyleyen âşık kamu derde devâ söyler

 Muhabbet bir şîr-i nerdir ser-i meydânı almışdır

 Salâ eyler kamu halka o bî-pervâ neler söyler

 Bu bâzâr-ı muhabbetde nice şîrâneler vardır

 Girer meydâne Hayder-veş yed-i tûlâ neler söyler

 Nice serdâr-ı serbâzân bu meydân-ı muhabbetde

 Der-i dildâre cân vermiş kad-i tûbâ neler söyler

 Edenler cânı cânâne bugün kurbân olur vâsıl

 O Leylâ’yı o dem LUTFÎ gören şeydâ neler söyler

 Dergâh-ı dilârâya fedâ rûh-i revândır

 Akmış gidiyor âşık olan âb-ı revândır

 Meh-veşlere endâz-ı nazar eylemek olmaz

 Herbir nazarın kıymeti aldıkları cândır

 Cennet gibidir seyri sanem-rûlerin ammâ

 Hasretleri üftâdelere sûz-i nîrândır

 Hurşîdi temâşâ edenin dîdesi nemli

 Hurşîde de hayreti veren ebrû-kemândır

 Sabâya verir geysûleri anber-i sârâ

 Zülfüne sezâ reşk edecek hûr-i cinândır

 LUTFÎ o kamer-şân şerefi vasf edebilmem

 Âşıklarının gözüne hurşîd-i zemândır

 Huseyn’in sergüzeştin ger duyarsa

 Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

 Bu derd ehline her kim ki uyarsa

 Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

 Duyan ehl-i îmân bu derde kaynar

 Yezîd Âl-i abâ kanıyle oynar

 Bu a‘dânın ola ervâhı fi’n-nâr

 Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

 Ayırdı ravzadan Âl-i abâ’yı

 Velî kılmadılar ahde vefâyı

 Huseyn’e etdiler cevr ü cefâyı

 Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

 Risâlet bağçesinin güllerini

 Boyadılar kana sünbüllerini

 Uçurdu ravzadan bülbüllerini

 Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

 Huseyn-i Müctebâ nûr-i velâdır

 Huseyn sultân-ı evreng-i belâdır

 Bugün hep ehl-i derde es-salâdır

 Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

 Selâtîn Kerbelâ’da verdiler cân

 Kızıl kanlar eder taşları mercân

 Bütün âlemlere düşer heyecân

 Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

 Fâtıma dâne dâne gözlerinden

 Döker kan yaş akar gül yüzlerinden

 Çıkar âteşleri dilsûzlerinden

 Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

 Sabîler teşne-leb isterler âbı

 Analar başına saçar türâbı

 Meğer ki erişe Kevser şerâbı

 Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

 Aman bir âteş-i dilsûzdur bu

 O etfâl-i Huseyn feryâd eder su

 Güler bunlara o kavm-i cefâ-cû

 Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

 Feleklerde melekler âh ederler

 Gözünü nâzır-ı dergâh ederler

 Bu derdi derd-i dil her gâh ederler

 Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

 Gül-endâm sîm-beden ebrû-kemânlar

 Cemâl-i nûr üzre geysû saçanlar

 Bakıp etrâfa isterler emânlar

 Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

 Nübüvvet bostânının berg ü bârı

 Risâlet bağçesinin gül‘izârı

 Melâhat mülkinin mihr-i nigârı

 Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

 Nigâristâne kudret güllerinden

 Götürdü bû sabâ sünbüllerinden

 Haber aldım bugün bülbüllerinden

 Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

 Hudâ’dan iste LUTFÎ bu berâtı

 Ne mümkin suya sürmek anda atı

 Görür evlâd-ı peygamber Fırat’ı

 Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

 Emr-i şerîat terk ola binlerce bin ânlar gider

 Kitâb-ı Hak metrûk ola seller gibi kanlar gider

 Yerde kala emr-i Hudâ olmaya Kur’ân’la nidâ

 Seddoluna bâb-ı hüdâ merhamet-i Rahmân gider

 Secde-i Rahmân olmaya fetvâ yerini bulmaya

 İslâm kitâba uymaya elde olan ihsân gider

 Kesile ellerden kerem tahkîr oluna muhterem

 Kesret bula derd-i verem derdimize dermân gider

  Şems-i hüdâ ede gurûb kalbler ola bahr-i kürûb

 Zâhir ola kahr-i guyûb afvimize fermân gider

 Yüzden hayâ gitse eğer kalmaya îmândan eser

 Dünyâ olursa mûteber rûz-i cezâ cinân gider

 İslâm’a hurmet olmasa îmân kemâlin bulmasa

 Kur’ân kalblerde kalmasa ind-i Hudâ bürhân gider

 Emr-i Hudâ’ya ol fedâ LUTFÎ doğa nûr-i hüdâ

 Cândan azîz emr-i Hudâ cinâne müslümân gider

 Dîdâr-ı dilbere nazar-bâz olma

 Seni bir bakışla târ u mâr eyler

 Cemâl-i cânâne dil-endâz olma

 Seyf-i celâlini âşikâr eyler

 Zülf-i zer-efşâne bâd-ı sabâdan

 Dolaşsa telleri gelse hevâdan

 Gönül zevk alınca o dilrubâdan

 Âşıklar sadrını müşg-bâr eyler

 Dilber-i tannâzın serv-i kāmetin

 Kurb-i kıyâmetdir rûy-i âfetin

 Cemâline bakma mihr-i kudretin

 Derûnun derdini sad-hezâr eyler

 Sahn-ı sînesinde hikmet gülleri

 Ders-i aref okur cân bülbülleri

 Dest-beste civânlar olmuş kulları

 Mürg-i rûhu dutar yâr şikâr eyler

  Kamer-veş ebrûler kemân kurulmuş

 Şems ü kamer cemâline urulmuş

 Güneş-veş bir güzel kande görülmüş

 Felekde hurşîdi bî-karâr eyler

 Çâker eyler İskender ü Dârâ’yı

 Kim görse cân verir bu dilârâyı

 LUTFÎ fark eylemiş ağ u karayı

 Bedende cânları bî-karâr eyler

 Ey nûr-i basar nûr-i basîret ile bir bak

 Âlemde olan zillet-i husrân ne kadar var

 Ebnâ-yı zemâna hele ibret ile bir bak

 Şeytân yoluna cân ile kurbân ne kadar var

 Hayrât ü hasenât ile meşgûl olanı gör

 Mağlûb-i hevâ Allah’a ısyân ne kadar var

 Fısk ile fesâd mevc-i bahir gibi ziyâde

 Her vakt-i seher kārî-i Kur’ân ne kadar var

  Hâmil-i hayâ kaldı mı nisvânda ricâlde

 Yüzlerine bak tâlib-i Rahmân ne kadar var

 LUTFÎ ne sorarsın ki bugün halk-ı cihânı

 Ara ki bulasın özü insân ne kadar var

 Ey nûr-i basar Hazret-i Allah sana nâsır

 Teslîm-i umûr eyle Hudâ her şeye kādir

 Allah’a dayan bul keremin her dü-cihânda

 Nîmet-i îmâne ne kadar olmalı şâkir

 Hikmet-i Hudâ nûr-i hüdâ dilde bulunsun

 Birgün ola ki kalbine bâtın ola zâhir

 Ol şân-ı kerem Zât-ı Kerîm abdini ister

 Tâlib ola rızâsına kabûl ede nâzır

  Dergâh-i Hudâ gözlemede ehl-i niyâzı

 LUTFÎ niyâzın şartı budur kalb ola tâhir

 Züvvâr-ı beyt-i Mevlâ’ya Hudâ’dan merhabâlar var

 Huccâca rîh-i Rahmân’ı veren bâd-ı sabâlar var

 Der-i dergâh-ı Mevlâ’da niceler yüz yere koymuş

 Dönüp Beytullah’a karşu nice yüz bin recâlar var

 Nice bin âşık-ı sâdık dutup astâr-ı Kâbe’yi

 Ciğerden arz-ı hâl eyler ne kadar istid‘âlar var

 Eğer a‘lâ eğer ednâ nice bây u gedâlar var

 Yapışıp dergeh-i Hakk’a aman Allah nidâlar var

 Kerîm Hakk’ın kereminden Rahîm’in merhametinden

 Umarlar olalar makbûl nice nazlı sadâlar var

 Melekûtdan iner saf saf melekler bî-nihâyetdir

 Bu ümmet-i Muhammed’de nice yüz bin duâlar var

 Bu bir beyt-i İlâhî’dir metâf-ı enbiyâ olmuş

 Çâr-etrâfında medfûn ne kadar enbiyâlar var

 Melekler zümresine Cibrîl-i Emîn mutavvifdir

 Bu ümmet-i Muhammed’den bu sırra âşinâlar var

 Bulur devlet olan zâir metâf-ı kudsiyândır bu

 Mukarrebler karargâhı nice bin evliyâlar var

 Akar enhâr-ı rahmetler dökülür beyt-i Mevlâ’ya

 Olur taksîm o dergâhdan bu ümmete nevâlar var

 Tecellîgâh-ı Mevlâ’dır bu bir beyt-i muallâdır

 Füyûzât-ı tecellâdır gerek zâhir hafâlar var

 Bugün ezyâf-ı Mevlâ’yız muzîfimiz hemân Allah

 Ümîdgâh rahmet-i Rahmân kıyâs dutmaz behâlar var

 Dilerim Hazret-i Hak’dan bu ümmet-i Muhammed’e

 Bu LUTFÎ kemteri kurbân ede Mevlâ atâlar var

 Mevlâ ile eyle bâzâr

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 Tevekkülün eyle hezâr

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 Veren alan oldur hemân

 Ne halk ederse her zemân

 Rezzâk-ı merzûk bî-gümân

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 Dalma derin deryâlara

 Dahî tehî sevdâlara

 Düşme ulu gavgālara

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 Ekser-i a‘zam kanâat

 Kanâatde bul berekât

 Kanâatle et harekât

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 Dünyâ içün etme cedel

 Âhirete verme halel

 Allah içün eyle amel

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 Tevekkülünde niyeti

 Mevlâ rızâsı himmeti

 Allah içün kıl gayreti

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 İnsâf ile merhameti

 Mahlûka eyle hurmeti

 Haram helâle dikkati

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 Tesbîh ile bâzâra var

 Tevhîd ile eyle güzâr

 Mevlâ ile ol yâr-i gār

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 Allah içün ticâreti

 Et bu güzel ibâdeti

 Ver sadaka vü zekâtı

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 Evlâd iyâlin şâd ola

 Hak’dan sana imdâd ola

 Nârdan tenin âzâd ola

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 Kitâb ile eyle şitâb

 Doğru söz ile kıl hitâb

 Bahr-i Hudâ’da ol hubâb

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 Alanda satanı gözet

 Satanda alanı gözet

 Kârinde kalanı gözet

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 Kulluklarında dâim ol

 Amellerinde kāim ol

 Edeb ile bir hâdim ol

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 Akrabâlaran hurmet et

 Mü’minlere muhabbet et

 İhtiyarlara hizmet et

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 Atan anan ger var ise

 Tâli‘in bahtiyâr ise

 Devletin sana yâr ise

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 Fenâya kılma îtibâr

 Bekāda yap âlî diyâr

 Her dü-serâ ol bahtiyâr

 Mevlâdan al Mevlâ’ya ver

 LUTFÎ gibi olma alîl

 Bu dünyâ zemânı kalîl

 Gelen gider sana delîl

 Mevlâ’dan al Mevlâ’ya ver

 İbret nazarıyle bir nazar eyle

 Bu kâinât bir Mevlâ’yı gösterir

 Hubb-i mâsivâdan sen hazer eyle

 Bu nukûşât bir nakkāşı gösterir

 Sûret-i eşyâda esrâr-ı tevhîd

 Bu seyr ile olur kuvvet-i tasdîk

 Gönülde irfânı edersen tecdîd

 Dilde mihr-i muallâyı gösterir

 Mutahher olunca sırr-ı süveydâ

 Doğunca gönlüne hurşîd-i hüdâ

 Görünür gözüne nûr-i tecellâ

 Dilde mâh-ı muzayyâyı gösterir

 Güzelim sabrile gözle dergâhı

 Nâsır olur sana âlem-penâhı

 Sâiller gözlerler Hakk’ın dergâhı

 LUTFÎ merhamet-i Teâlâ’yı gösterir

 SAHÎLER CÛD İLE MAKBÛL OLURLAR

 Sahîler cûd ile makbûl olurlar

 Bahîller buhl ile melûl olurlar

 Sahîler cûd ile mahmûd olurlar

 Bahîller buhl ile merdûd olurlar

 Sahîler cûd ile âbâd olurlar

 Bahîller buhl ile berbâd olurlar

 Sahîler cûd ile sultân olurlar

 Bahîller buhl ile husrân olurlar

 Sahîleri sever Hazret-i Allah

 Bahîllerde yoktur muhabbetullah

 Sahîler açarlar bâb-ı cenneti

 Bahîllerde yokdur Hakk’ın rahmeti

 Sahîler kerem-i Hakk’a dayanmış

 Bahîller buhlünün nârına yanmış

 Sehâvetdir kula Hak’dan hidâyet

 Bahîllerdir olan ehl-i şekāvet

 Sahîlerdir habîbullah âlemde

 Bahîllerdir adüvvullah âdemde

 Sahîleri sever LUTFÎ bir Allah

 Budur hukm-i Hudâ vallahi billâh

 Dilâ gülzâr-ı dünyâya gönül verdi nice cânlar

 Göründü gözlere eşyâ güzelce dürr ü mercânlar

 Nice efrâd-ı insânı esîr-i kayd-ı bend etdi

 Nihâyet yerlere sürdü yüzün eyledi yeksânlar

 Nice bir saltanat servetleri mahv eyledi yıkdı

 Nice taht-ı Süleymân’ı vîrân görmüşdür insânlar

 Nice İskender ü Cemşîd dahi Fir‘avn ü Nemrûd’lar

 Yer altında durur mestûr kara yerlere mihmânlar

 Bugün bu devr-i âleme güzelce çeşm-i ibretle

 Bakanlar LUTFİYÂ bunda görürler mihr-i irfânlar

 Rızâ-yı Bârî’de şer-‘i şerîfi cânda cân eyler

 Kimin kim kalbini nûr-i muhabbet âlî-şân eyler

 Teâlâllah zehî tûr-i muallâdır bu sırr-ı aşk

 Nevâkısı eder ikmâl bütün varlığı fân eyler

 Eğer sırr-ı süveydâyı sorarsan ehl-i dilden sor

 Velî ketmetse bir yüzden diğer yüzden ayân eyler

 Cenâb-ı Hazret-i Bârî yere göğe sığmaz iken

 Derûn-i dil-i dindârda mekânsız bir mekân eyler

 Gönül bezm-i elestden tahtgâh-ı hubb-i Mevlâ’dır

 Tecellîhânesinde feyz-i Mevlâ’sın nihân eyler

 Eğer nâm-ı Muhammed hassasından bir eser olsa

 Kamu kâfir olur müslim cehennemi cinân eyler

 Eğer şer-‘i şerîfe cân u dilden sa‘y eder LUTFÎ

 Hakk’ın lutf-i İlâhî’si gönülde feyezân eyler

 Ulûm-i zâhirin ism-i hüveydâsı şerîatdir

 Bi-külli kâinâtın dâim ihyâsı şerîatdir

 Şerîatdir iki âlemde sultân eyleyen abdi

 Bu İslâm milletinin elde livâsı şerîatdir

 Şerîat onsekiz bin âlemin cânında cândır

 Bi-külli kâinâtın dürr-i yektâsı şerîatdir

 Şerîat şerh eder aşk-ı dil-i uşşâkı âgâhe

 Kulûb-i ehl-i zevkın nûr-i Mevlâ’sı şerîatdir

 Şerîat nûrunun aksi ihâtâ eylemiş Arş’ı

 Mükerrem kürsînin şem-‘i mücellâsı şerîatdir

 Şerîat enbiyâya zâhir ü bâtında bürhândır

 Gönüllerde velîlerin dilârâsı şerîatdir

 Şerîatdir eden her dü-cihânda kâmil insânı

 Belî ehl-i îmânın sadr-ı şifâsı şerîatdir

 Şerîat tâc-dârânı cihânın tâc-dârıdır

 Hilâfet burcunun mâh-ı muzayyâsı şerîatdir

 Şerîatdir bu mülk-i milleti dâim kılan sâbit

 Adâlet tahtının sultân-ı vâlâsı şerîatdir

 Şerîatle olur mansûr bu İslâm ser-te-ser mâmûr

 Tarîk-ı nusretin gâyetle kübrâsı şerîatdir

 Şerîatdir penâh-i dîn zahîr-i millet-i İslâm

 Bu keşf-i sırr-ı tevhîdin muammâsı şerîatdir

 Emânetdir bu ümmet-i Muhammed emr eder Kur’ân

 Hükümdâre Hudâ emrinin icrâsı şerîatdir

 Şerîatdir Hakk’ın nûr-i İlâhî’si bu mahlûka

 Husûsen ümmet-i Ahmed’in ihyâsı şerîatdir

 Şerîatdir bu mihr ü mâh u eflâk devrine me’mûr

 Bu İslâm hükmünün vallahi ibkāsı şerîatdir

 Meğer LUTFÎ’ye bir Allah meded eyleye lutfundan

 Tarîk-ı müstakîme Hakk’ın ihdâsı şerîatdir

 Nedir aşkın demi ey dil gözü alkan olandan sor

 Kebâbın zevkıni cânâ ciğer-büryân olandan sor

 Nedir sevdâ-yı sır sâkî gönülde işti‘âl eyler

 Mey-i vahdet içüp bezm-i elest reyyân olandan sor

 Nedir erbâb-ı diller şehsüvârdır râh-i mânâda

 Meyâdîn-i meârifde hüner-dârân olandan sor

 Nedir meyhâne-i mânâ nedir yâ bâde-i sâkî

 Girüp dilhâne küncinde görüp hayrân olandan sor

  Nedir Leylâ’daki câzib eder âkılleri meczûb

 Tecellî burcudur dilber görüp şâdân olandan sor

 Bu eşyâ kim mezâhirdir nedir hikmeti zâhirdir

 Vukûf-i ilm-i esmâ mânevî Lokmân olandan sor

 Nedir ey LUTFÎ bu cûd-i vücûdunda olan hikmet

 Aref dershânesinde nâşir-i irfân olandan sor

 Derd ehlinin feryâdını merhamet-i Rahmân sever

 Üftâdeler imdâdını dergâh-ı Hak derbân sever

 Derdiyle bulur dermânı afvine alur fermânı

 Zevka getirir Lokmân’ı derdlileri Lokmân sever

 Derdlilerin âh vâhını seyreyle gör dil-hâhını

 Dutmuş recânın râhını ilticâyı Sübhân sever

 Derdden büyük dermân mı var bir sebeb-i gufrân mı var

 Derd gibi bir kıymet mi var marîzleri Mennân sever

  Nâz u niyâz-ı ehl-i derd sebeb-i hikmet-i Ehad

 Enîsini sever Samed sâbırları Hannân sever

 Derd bahşeder zevk-ı derûn meserreti olur füzûn

 Vermiş bu zevkı kâf u nûn Eyyûb gibi ihsân sever

 Derdliler bir devlet bulur tecellî-yi Rahmân olur

 LUTFÎ bu devleti bulur hâmidleri Kur’ân sever

 Merhamet-i Rahmân gufrân-ı Mennân

 İhtiyârı elbet ihtiyâr eyler

 Kerem-i Kerîm’i ararsan her an

 İhtiyâre dâim îtibâr eyler

 Mü’min ü muvahhid ihtiyâr âdem

 Hâlikını zâkir olur dem-â-dem

 Hak yolunda vârın eylemiş adem

 Sahrâ-yı gönlünü gül‘ızâr eyler

 Nehr-i muhabbetden alır nemâyı

 Kāf-ı seâdetde görür hümâyı

 N’eyler o dem câm-ı cihân-nümâyı

 Gülşen-i vahdetde iftihâr eyler

 Terk etmiş sivâyı Hakk’a dayanmış

 Seher vaktinde ki kalbi uyanmış

 Güneş gibi nûr-i aşka boyanmış

 Esrâr-ı vahdeti âşikâr eyler

 LUTFÎ-veş sâil-i dergâh-ı Mevlâ

 Merhamet eyleye Zât-ı Teâlâ

 Kabûl ede bizi dergâh-i vâlâ

 Ol zemân devleti pây-dâr eyler

 Su gibi a‘mâr-ı âdem dem-be-dem çağlar gider

 Kānûn-i kadîm budur ağlar gelir ağlar gider

 Şerâb-ı gaflet ile tekebbürü sermest edüp

 Perde-i şehvet acebdir gözlerin bağlar gider

 Bu temâşâgâhde ârifler ilm-i hikmeti

 Okuyup râh-i hüdâda gözlerin sağlar gider

 Bahr-i zulmet gark edüp milyonlar ile âdemi

 Bu felâket seylâbıdır nice bin dağlar gider

 Var selâmet sefînesi râkib ol ey nûr-i dil

 Kabdânı Nûh Necî’dir çarhını yağlar gider

 Her zemân her dü-tarîk mesdûd değil zâhiblere

 Her kāsıd maksûduna ciğerlerin dağlar gider

 LUTFİYÂ rahmet-i Rahmân gün-be-gün gözler seni

 Âşık olan mâşûkuna su gibi çağlar gider

 Der-i dergâh-ı Mevlâ’ya olan sultân Muhammed’dir

 Bu dergâh-ı İlâhî’de nûr-i Rahmân Muhammed’dir

 Kamu âlemlere rahmet vücûd-i cûd-i Ahmed’dir

 Kütüb-i münzelesinde olan ayân Muhammed’dir

 Melekûttan inen her günde yetmiş bin melâikdir

 Rîh-i Rahmân’ı bahşeyler gül ü reyhân Muhammed’dir

 Eğer oldun ise zâir tecellîgâh-ı Mevlâ’yı

 Huzûr-i kalbe mâlik ol âlî sultân Muhammed’dir

 Huzûr-i Hazret-i Muhtâr-ı Mevlâ’da edebdâr ol

 Gürûh-i enbiyâya bil mîr-i mîrân Muhammed’dir

 Bırak mal ile evlâdın mâsivâdan olup târik

 Ki evvel-i emirde bil nûr-i Mennân Muhammed’dir

 İmâm-ı enbiyâ oldu o dem Leyle-i Esrâ’da

 O mecmûa-i kübrâda alan meydân Muhammed’dir

 Bu LUTFÎ kemterin yâ Rab bu bahr-i merhametinden

 N’ola bir katre ihsânı azîm ummân Muhammed’dir

 Cân zinde olsa elbet cesedde devrân eyler

 Dil zevkı bulsa elbet cemâli seyrân eyler

 Muhabbet-i Hudâ yâr olursa dilde dildâr

 Nûr-i hidâyeti var gözleri hayrân eyler

 Cânânı cân ederse yâr yoluna giderse

 Bu derd ile yederse cânını cânân eyler

 Bu bâde-i hayâtı içen görmez memâtı

 Afvolur seyyiâtı dâreyni cinân eyler

 Bâde-i vahdet-i cân verirse sana cânân

 Gönülde dürr ü mercân pîrleri civân eyler

 Aşkın demi cinândır bir cennet-i cânândır

 Seâdete şâyândır ikrâmı Rıdvân eyler

 Serinde varsa sevdâ dilde olduysa peydâ

 Bu LUTFÎ gibi şeydâ cânını kurbân eyler

 Dâr-ı fenâdır bu dünyâ mülk-i bâkî bundadır

 Cennet-i âcil gönül uşşâka sâkî bundadır

 Öyle bir meyhânedir ki zevk-ı tevhîd bahş eder

 Zehr-i dillere dâim tiryâk-ı bâkî bundadır

 Devreder elden ele câm-ı mey-i esrâr-ı Hak

 Ol şerâb-ı eynemânın hoş mezâkı bundadır

 Nice şâhlar tâc ü tahtından geçüp Mecnûn-veş

 Oldular sahrâ-nişîn Leylâ nitâkı bundadır

 Defter-i ilm-i ledünnî sadrının baş kâtibi

 LUTFİYÂ cân gözleriyle bak revâkı bundadır

 Şûh u şengim tîr-i müjgân bir urur bin pâreler

 Yâr gülende gönlüme güller açar gülpâreler

 Şöyle bir ebrû-kemân mihr-i zemân meftûniyem

 Terk-i cân eyler görende âşık-ı âvâreler

 Bezm-i meyde sâkî-i devrâne hikmet bahşeder

 Âşık-ı cânânım olmuş şîşede sad pâreler

 Gözlerin âfet-i devrân kaşların tîğ-ı kazâ

 İhtiyârsız âşıkın bin câme-i cân pâreler

 Zevk-ı cennetden değerli dilberin gülberleri

 Katl eder LUTFÎ’yi elbet bu kılınc-ı hâreler

 Bir gün olur perdeyi yâr kaldırır

 Seyr-i cemâl ile seni güldürür

 Bir gün olur nazlı nezâket yapar

 Bir gün olur câmını mey doldurur

 Bir gün olur kahr u sitem cevr eder

 Bir gün olur yâr hareme aldırır

 Bir gün olur katline fermân eder

 Bir gün olur la‘li ile kandırır

 Bir gün olur darb ile uryân eder

 Bir gün olur bûseden usandırır

 Bir gün olur kûyine koymaz seni

 Bir gün olur nâz ile uyandırır

 Bir gün olur dâre çeker bend eder

 Bir gün olur lutfuna dayandırır

 Bir gün olur serzenîş eyler sana

 Bir gün olur bûyine boyandırır

 Bir gün olur çâhe atar LUTFÎ’yi

 Sonra Mısır şahlığına aldırır

 Tevhîde buyurun bugün

 Yarın kopar kıyâmetler

 Zikredin Hakk’ı gün-be-gün

 Kesbeyleyin seâdetler

 Allah Allah dâim deyin

 Derûnu zikr ile yuyun

 Allah yoluna baş koyun

 Olsun Hak’dan inâyetler

 Derûn-i dilde bir huzûr

 Muhlisâne etsün zuhûr

 Kalmasun bedende fütûr

 Makbûl ola ibâdetler

 Halka-i tevhîde gelin

 Lezzet-i tevhîdi bulun

 Cân u dilden zâkir olun

 Hakk’a edüp inâbetler

 Hakk’ı seven zâkir olur

 Râh-i hidâyeti bulur

 Feyz-i Muhammed’i alur

 Eder elbet şefâ‘atler

 Halka-i pîrâne el at

 Nûr-i bahr-i tevhîde bat

 Ehl-i tarîka kendin kat

 Tevhîddedir kerâmetler

 Halkadadır ders-i aref

 Bu dersdedir her bir şeref

 Esrâr-ı tevhîd her taref

 Zâkirlere beşâretler

 Zâkirler kenz-i irfândır

 Merkez-i nûr-i îmândır

 Kābil-i feyz-i Rahmân’dır

 Olur Hak’dan sıyânetler

 Zâkirler zarf-ı nûr olur

 Makāmât-ı âlî bulur

 Tevhîd meydânına gelür

 Bulur zâkir şerâfetler

  Günâhları mağfûr olur

 Gönülleri mesrûr olur

 Her dü-âlem mansûr olur

 Olur ma‘dûm kabâhatler

 Zâkirleri enbiyâlar

 Severler hem evliyâlar

 Islâh olur eşkıyâlar

 LUTFÎ bulur reşâdetler

 Tarîk-ı müstakîmi tâbi-‘i Kur’ân olandan sor

 Gönülde intizâmı câmi-‘i irfân olandan sor

 Nedir bu seyr-i envâ-ı nevâkış rûy-i eşyâda

 Mezâhir sırrına âgâh gözü insân olandan sor

 Münekkirâne câsûsu’l-kulûblar seyreder nâsı

 Nazardan sûreti dûn sîreti insân olandan sor

 Bu dil mihr-i meârif cennet-i âcildir ey zâhid

 Adem âlemine şâyân kamer-tâbân olandan sor

 Derûnun derdine cânâ şifâ-yâb olmak istersen

 Aref tıbhânesinde LUTFİYÂ Lokmân olandan sor

 GÖNÜL BÂĞÇESİNİN BÂRI

 Gönül bâğçesinin bârı muhabbet-i İlâhî’dir

 Muhabbet-i İlâhî’se kulun püşt ü penâhıdir

 Dil-i dildâre merbût ol sana akseyleye hâli

 Gönül firdevs-i â‘lâ’dır güzeller hâbgâhıdır

 Gönül tûr-i tecellîdir füyûzâtın mahallidir

 Sana sırr-ı aref söyler bu esrârın âgâhıdır

 Gönül dîvân-ı Mevlâ’da nedîm-i câvidân olmuş

 Husûl-i vuslat-ı yâre mücerreb şâh-râhıdır

 Gönül bir neyyir-i a‘zam güneşler iktibâs eyler

 Kamer-veş pertevin nûru bu LUTFÎ’nin külâhıdır

 Gül-gülistân-ı gönülde bülbül-i handân mı var

 Sünbülistân-ı sühande dür döken dendân mı var

 Bezm-i meyde nây-ı dil ursa makām-ı işreti

 Şerheder her nefhasın bir ilm-i ledün-dân mı var

 Kişver-i mülk-i adem seyyâhına sor söylesin

 Sahn-ı meydân-ı zemâne bir şeh-i merdân mı var

 Arz-ı hâli Hazret-i Allah’a vermek farz bugün

 Başka bir yoldan ulaşır nusrete meydân mı var

 Matla-‘i mihr-i vefâ olan ricâl ankā olur

 Hasb-i hâl eyleyecek bir kadr ü kıymetdân mı var

 LUTFİYÂ kahr-i kader adl-i Hudâ’dır Hakk’a dön

 Şiddet-i darb-ı Hudâ’ya karşu bir sindân mı var

 Ey şân-ı kerem pâdişehim va‘de vefâlar

 Elbette eder ehl-i kerem derde devâlar

 Eşref olanın şân u şerâfâtı kadîmdir

 Sızlar der-i dergâhına karşu zuafâlar

 Ey nûr-i basar mîr-i zemân şöhret ü şânın

 Muhtâc zelîl rûy-i gubâr kaldı gedâlar

 Mazlûm olanın tîr-i âhına siper olmaz

 Elbet yürüdür arzasını nazlı sadâlar

 LUTFÎ’yi hele zîr-i zemînlikde bırakdın

 Kande kala bu yangına ağlar büdelâlar

 Ezel bâğ-ı risâletde gül-i handân olan dilber

 O meydân-ı hidâyetde nûr-i Yezdân olan dilber

 Muallâ arş-ı irşâd kubbesinde hurşîd-i mânâ

 Bu eflâk-i nübüvvetde meh-i tâbân olan dilber

 Gürûh-i enbiyâ senden alurlar men aref dersin

 Kamu ervâh-ı zî-şân cânına cânân olan dilber

 Habîb-i Kibriyâ muhtâr-ı Mevlâ Ahmed ü Mahmûd

 Şeb-i Esrâ’da bezm-i vahdete şâyân olan dilber

 Senin memdûh-i Mevlâ vâsıfın Perverdigâr olmuş

 Sana vassâf olup Allah rîh-i Rahmân olan dilber

 Seni âlemlere rahmet hemân gönderdi va‘d etdi

 Seni râzî ede rûz-i cezâ zî-şân olan dilber

 MUHAMMED LUTFÎ’ye lutfet aman ey rahmet-i Rahmân

 O şevket-i şefâ‘at tahtına sultân olan dilber

 Yâ Rab kerem et derdimi dermâna yetişdir

 Bu yolda benim ‘ıtkımı fermâna yetişdir

 Yâ Rab derûnum derdini bin dürlü füzûn et

 Ey şân-ı kerem katremi ummâna yetişdir

 Yâ Rab dil-i vîrânemi kıl âh u enîngâh

 Lutfunla gözüm sûret-i Rahmân’a yetişdir

 Yâ Rab bu kadar Zât-ı Kerîm’in kereminden

 Ver nûr-i aref dîdemi seyrâna yetişdir

 Yâ Rab ne diyem ben sana ey âlim ü dânâ

 Bu LUTFÎ kulun lutf ile ihsâna yetişdir

 Ebû Bekr’i sorarsın benden ey cân

 Sadâkat kişverinde şâh-ı devrân

 Velâyet rutbesinde kâmil insân

 Muhammed ümmetinde bâb-ı îmân

 Ne devletdir kulu medhede Kur’ân

 Cihânda dört velî hakkā velîdir

 Ebû Bekir Ömer Osman Alî’dir

 Ömer dînin meh-i nûrânesidir

 Adâlet bahrinin dürdânesidir

 Hidâyet şem‘inin pervânesidir

 Şerîat şehrinin merdânesidir

 Şecâat dehrinin yekdânesidir

 Cihânda dört velî hakkā velîdir

 Ebû Bekir Ömer Osman Alî’dir

 Nedir Osman derûn-i evliyâda

 Yüzünde nûr-i Mevlâ’sı ziyâde

 Anın medhi Habîb-i Kibriyâ’da

 Güneş gibi gürûh-i etkıyâda

 Yed-i tûlâsı var hilm ü hayâda

 Cihânda dört velî hakkā velîdir

 Ebû Bekir Ömer Osman Alî’dir

 Alî zâtında bir nûr-i mücessem

 İlim bahrinde bir hût-i muazzam

 Şecâatde şerîki yok müsellem

 Âl-i abâ gürûhunda mukaddem

 Kerem nehrinde bir zât-ı mükerrem

 Cihânda dört velî hakkā velîdir

 Ebû Bekir Ömer Osman Alî’dir

 Hasen nûr-i nübüvvetdir münevver

 Huseyn feyz-i risâletden mutahher

 Hasen taht-ı seâdetde mukarrer

 Huseyn şân-ı şehâdetle muzaffer

 Gülistân-ı risâletde muattar

 Cihânda dört velî hakkā velîdir

 Ebû Bekir Ömer Osman Alî’dir

 Seg-i dergâhı LUTFÎ Çâr-yâr’dır

 Seâdet-i ezelî Yâr-i gār’dır

 Hidâyetden eser kimde ki var dır

 Velîlerin kademine gubârdır

 Muhibb-i sâdıkdır Hakk’a yârdır

 Cihânda dört velî hakkā velîdir

 Ebû Bekir Ömer Osman Alî’dir

 Esb-i mahviyyete râkib ol ki insânlık budur

 Habl-i vâriyyeti kat‘ et şâh-ı merdânlık budur

 Su gibi alçaklara eyle tenezzül ver hayât

 Yüz yere koy Hakk’a karşu abd-i Rahmân’lık budur

 Gün gibi güldür fakîrler yüzünü ihsân ile

 Dut sehâvet sancağın sen halka hâkānlık budur

 Gir derûn-i kalb-i kâmilde bulun şebnem gibi

 Bî-taraf ol mâsivâdan şâh-ı devrânlık budur

 Sendedir dürr-i hidâyet kenz-i kalbde bul anı

 Hayderâne nefsi katlet mîr-i merdânlık budur

 Men aref meyhânesinde mey-i mânâ doludur

 Bir şerâb-ı eynemâdan iç ki sultânlık budur

 Ârif-i nefs olmak ister Hakk’ı bilmek isteyen

 Taht-ı dilde LUTFÎ sultân ol Süleymân’lık budur

 Hakk’a gel yâr ol

 Zâkir ol zâkir

 Hak ile vâr ol

 Zâkir ol zâkir

 Feyz-i Hudâ’dır

 Hâdî nidâdır

 Nûr-i hüdâdır

 Zâkir ol zâkir

 Çal nây-ı aşkı

 Öğren bu meşkı

 Hak sever aşkı

 Zâkir ol zâkir

 Ders-i arefden

 Bul bu şerefden

 Al her tarefden

 Zâkir ol zâkir

 Dergâha yüz dut

 Sivâdan göz dut

 Hak sözü gel dut

 Zâkir ol zâkir

 Gül-gülistândır

 Bâğ u bostândır

 Bir nûristândır

 Zâkir ol zâkir

 Mürşid-i cândır

 Zevk-ı cinândır

 Bezm-i cânândır

 Zâkir ol zâkir

 Geç hevâlardan

 Mâsivâlardan

 Al nevâlardan

 Zâkir ol zâkir

 Rîh-i Rahmân’dır

 Dârü’l-emândır

 Kâmil îmândır

 Zâkir ol zâkir

 Derde dermândır

 Âlî fermândır

 Emr-i Kur’ân’dır

 Zâkir ol zâkir

 Nûr-i hidâyet

 Mihr-i seâdet

 Bâb-ı reşâdet

 Zâkir ol zâkir

 Kân-ı kerâmet

 Şân u şerâfet

 Bâb-ı şefâ‘at

 Zâkir ol zâkir

 LUTFÎ’yi Allah

 Eyleye lillâh

 Tûbû ilallah

 Zâkir ol zâkir

 Mâh-ı nev ebrûlere bakma gönül elden gider

 Halları hindûlere bakma gönül elden gider

 Gerden-i sîmîn-bere karşu görünmez âfitâb

 Berkıyâ meh-rûlere bakma gönül elden gider

 Serv-i kad hûrî kıyâfet âfet-i devrân güzel

 Bakışı cân-cûlere bakma gönül elden gider

 Âhû-yi Çîn bedeli kara gözün sürmelisi

 Kâkül-i gül-bûlere bakma gönül elden gider

 Sadr-ı cennet değeri kevser-i cândır güzelim

 Sarkılan geysûlere bakma gönül elden gider

 LUTFİYÂ necm-i seher mülk-i melâhatde vahîd

 Yüzü kevser sulara bakma gönül elden gider

 Ey nûr-i basar dildeki dildârımı bir gör

 Ol kâni-kerem yâr-ı vefâdârımı bir gör

 Ol ruhleri al hâsılı cennetde bulunmaz

 Ol hâl-i hayâl kâkül-i gülbârımı bir gör

 Ol çeşm-i siyeh âhû-yi Çîn’den de güzeldir

 Ol müşg-i Tâtâr la‘l-i güher-bârımı bir gör

 Gerdende dökülmüş sanasın encüm-i kudret

 Bengler mey-i câm gülbün-i gülzârımı bir gör

 Kāmet-i kıyâmet ne şerâfet ne melâhat

 Müjgânları tîr dîde-i hunhârımı bir gör

 LUTFÎ o sanem necm-i seher âfet-i devrân

 Cân gözler ile âleme hünkârımı bir gör

 Günden güzel gül yüzlere şems ü kamer hayrân olur

 Nergîs bakışlı gözlere âhû-yi Çîn kurbân olur

 Geysûlerine dilberin bâd-ı sabâ vakt-i seher

 Değse eğer kişver-i dil müşg-i Tâtâr reyhân olur

 Mir’ât-ı vahdet-veş çalar envârını dilden dile

 Cânân cemâlin gösterir görülmemiş devrân olur

 Aşkın güneşini gönül gördü ise rûz-i elest

 Elbet o nûr-i vahdetin kurbiyyeti Rahmân olur

 Bir şâhid-i kudsî ki var pîr-i mugāndan sor anı

 Görse eğer cân gözleri mülk-i dile sultân olur

 LUTFÎ der-i dergâh-ı yâr çâr-çeşmile âşıkların

 Vuslatını gözler güzel kendi yine derbân olur

 Ez-ezel sermest olan bâdesini ballandırır

 Mey kızıl sâkî güzel meyhâneyi allandırır

 Dilberi dilhânesinde seyreden müştâk olur

 Tâze mey sâkî civân mestâneyi güllendirir

 Mürde dillere dilâ meyhâneler verir hayât

 Gülbün-i dil nem alur muhabbeti dallandırır

 Sâkıyâ rahm et bu dem ver bir şerâb-ı eynemâ

 Mey-keşân sermest olur meyhâneyi sallandırır

  Men a ref câmı ile humhânede bir bâde var

 Lâle-renk eyler yüzü gerdenleri hallandırır

 Mâsivâ bilmez nedir bezm-i elest mestânesi

 Öyle hayret bahşeder nâtıkları lallandırır

 LUTFİYÂ bu bâdedir mesteyleyen Mûsâ’ları

 Zevk-ı rûhânî verir kāl ehlini hallandırır

 Bir râha kudûm et ki hüdâsız demesünler

 Bir gāra dühûl et ki sadâsız demesünler

 Cân bahş ile cânâne fedâsız demesünler

 Şâhâne revîş ol ki edâsız demesünler

 Bir sohbeti gûş et ki safâsız demesünler

 Bir şerbeti nûş et ki şifâsız demesünler

 Gülzâr-ı cemâl-i cihânı eyle temâşâ

 Bir güle meyil ver ki o gül solmaya hâşâ

 Bir devlete yetiş güzelim başa ulaşa

 Sevdâ-yı sivâdan fâriğ ol düşme telâşa

 Bir sohbeti gûş et ki safâsız demesünler

 Bir şerbeti nûş et ki şifâsız demesünler

 Bel bağlama cânâ bugün ebnâ-yı zemâne

 Her gördüğünü sanma mâlik kâmil îmâne

 Uzlet tarîkın dut varagör dârü’l-emâne

 Hâtif-i gayb böyle dedi düşme gümâne

 Bir sohbeti gûş et ki safâsız demesünler

 Bir şerbeti nûş et ki şifâsız demesünler

 Ankā gibi ender bulunur yâr-i vefâdâr

 Çâr-kûşe-i âlem doludur cevr-i cefâkâr

 Göster güzelim bir bana kim nerde safâ var

 Bu câm-ı fenâ içre ne zevk u ne şifâ var

 Bir sohbeti gûş et ki safâsız demesünler

 Bir şerbeti nûş et ki şifâsız demesünler

 LUTFÎ ne revâdır bu kadar devr-i zemânın

 Cevrine tehammül edesin ol bî-emânın

 Lutfuna keremine yine var mı gümânın

 Aldanma âlına yeter ol kahr-i yamânın

 Bir sohbeti gûş et ki safâsız demesünler

 Bir şerbeti nûş et ki şifâsız demesünler

 Gülzâr-ı cemâl-i cihânı eyle temâşâ

 Bir güle gönül ver ki o gül solmaya hâşâ

 Bir devlete yetiş güzelim başa ulaşa

 Sevdâ-yı sivâdan fâriğ ol düşme telâşa

 Bir bezme devâm et ki safâsız demesünler

 Bir şerbeti nûş et ki şifâsız demesünler

 Bel bağlama cânâ bugün ebnâ-yı zemâne

 Her gördüğünü sanma mâlik kâmil îmâne

 Uzlet tarîkın dut varagör dârü’l-emâne

 Hâtif-i gayb böyle dedi düşme gümâne

 Bir dâmene yapış ki vefâsız demesünler

 Bir sohbeti gûş et ki safâsız demesünler

 Ankā gibi ender bulunur yâr-i vefâdâr

 Çâr-kûşe-i âlem doludur cevr-i cefâkâr

 Bin derd ile gitdi nebîler nerde safâ var

 Böyle bu cihân içre ne zevk u ne şifâ var

 Bir bezme devâm et ki safâsız demesünler

 Bir şerbeti nûş et ki şifâsız demesünler

 Erbâb-ı hüner zîr ü zeber ya bir hısanda

 Kalmadı hüner-mendi sorar devr-i âsânda

 Buhl ise kemâl buldu bugün tab-‘ı kesânda

 Hâlik’a teveccüh edegör halkdan usan da

 Câme-i edeb giy ki hayâsız demesünler

 Şem‘a-i hüdâ ol ki ziyâsız demesünler

 Gönlünde eğer var ise bak zevk-ı îmânın

 Cünbüşüne bak ibret ile devr-i zemânın

 Uzlet evidir şimdi senin dârü’l-emânın

 Allah’a sığın hâfız O’dur kesme gümânın

 Bir bâdeyi nûş et ki fenâdır demesünler

 Bir hizmete dûş ver ki ‘anâdır demesünler

 Ten-perver olup başını taştan taşa çalma

 Miskîn ü denî muhtâc olup köşede kalma

 Hurmet ile oturup dünyâya dalma

 Bu nefs ü hevâ bahrine sen keştini salma

 Bir dâmene yapış ki vefâsız demesünler

 Bir sohbeti gûş et ki safâsız demesünler

 Var hırkanı başına çek uzlet tarîkın dut

 Bu dîni tâc et re’sine hurmet tarîkın dut

 Kur’ân’a itâatdeki gayret tarîkın dut

 LUTFÎ hidâyet almağa himmet tarîkın dut

 Bir bezme devâm et ki safâsız demesünler

 Bir şerbeti nûş et ki şifâsız demesünler

 Ol görür ki mâverâyı çeşm-i irfân andadır

 Ol bilür ki mâcerâyı sırr-ı Sübhân andadır

 Mir’ât-ı Kur’ân ile görür gören hikmet nedir

 İlm-i hikmet mektebidir nûr-i îmân andadır

 Ayn-i ummân-ı hidâyet ehl-i îmân kalbidir

 Ârif-i billâh odur ki ilm-i Kur’ân andadır

 Men aref bâdesini neşreyleyen dilden dile

 Sâkî-i kevser-i mânâ hubb-i Rahmân andadır

 Bir emangâh yok cihânda illâ Muhtâr-i Hudâ

 LUTFİYÂ dâru’l-emândır derde dermân an da dır

 (Şeyh Abdülbâki Efendi’ye ithâf)

 Gönül-tek dilberâ çengâl-i zülfünde şikârın var

 Muallak bu tel-i dâre benim de bahtiyârım var

 Gülistân-ı güzellikde güneş-veş iştihârın var

 O mihrin zerresine terk-i câne intizârım var

 Sana hayrân olur şems ü kamer bir gül‘izârın var

 Benim de hâk-i pâyinden sînemde müşg-bârım var

 Senin iklîm-i Çîn’de müşg-feşân âhûların var

 Benim de reh-güzârında fedâ bir cân-nisârım var

  Yolunda şâhid-i kudsî veren cân şâh-vârın var

 Benim de dest-i dilberden atılmış tîr-i bârım var

 Nice uşşâkı cem ü celb edesin îtibârın var

 Benim de gülbe-i hasretde başımda gubârım var

 Senin âlem-i mânâda nice yüzbin diyârın var

 Sana LUTFÎ ola kurbân muhabbet gibi vârım var

 Bir haste ki zâr u zebûn elbet olur bî-ihtiyâr

 Cândan bî-zâr olan merîz kavline olmaz îtibâr

 Arar tarar derd ehlini sorar süâl eder o cân

 Görmez yolu erkânını gözlerine dolmuş gubâr

 Her pîre-zeni görse ol sanır şifâ zarfı budur

 Her çend bilse çâre yok derdini eyler âşikâr

 Bahre düşen hayret-fezâ köpüğe eyler ilticâ

 Zübâbı görse ber-hevâ nusreti eyler intizâr

 Bulmaz ise bir âşinâ kûh-sâre söyler derdini

 Bî-ihtiyâr dermân arar cânı teninde bî-karar

 Dermande vü derd-mend olan hekîm sanar her gördüğün

 Sorar tarîk-ı sıhhati ister ede terk-i diyâr

 LUTFÎ yanıklardan süâl eyle harâretli dili

 Ten-perverân gûş-i dirâz elbet olur şikem-şikâr

 Ne devletdir bâzâr-ı aşk kurulmuş

 Bu bâzârda yine merdâneler var

 Gönüller feyz-i Hak ile nûr olmuş

 Gönüldür bahr-i nûr dürdâneler var

 Severler Hazret-i Hakk’ı gönülden

 Bu gülzârda güzel güldâneler var

 Tecellîhâne-i Mevlâ gönüldür

 Nazargâh-ı Hudâ dilhâneler var

 Hidâyet şem‘ası yanmış gönülde

 O şem‘a nice bin pervâneler var

 Gönüldür merkez-i feyz-i İlâhî

 Şerâb-ı aşk ile mestâneler var

 Gönül şahbâzıdır bâzâr-ı aşkın

 O mürg-i aşka âteş-lâneler var

 Gönül mekteb-i irfânda okur ders

 Bu şehr-i aşkda çok dershâneler var

 Cihân şîr-i Hudâ’dan hâlî olmaz

 Bu dîvânda yine dîvâneler var

 Şükür LUTFÎ kerem-kâni Kerîm’e

 Mey-i vahdet verir meyhâneler var

 Pek güvenme dâr-ı dünyâya seni kabre güder

 Cân gider cesed düşer yerlerde olur derbeder

 Gāfil olma âkıbet nevbet gelir birgün sana

 Yapdığın yapdırdığın vîrân eder dâr-ı keder

 Çul çuval estâr-ı Kâbe-veş metâf olmuş sana

 Al yeşil elden gider pâ-mâl olurlar serbeser

 Nice bin eyvân u köşk elvân nakışlı hân-kāh

 Devletin bulur zevâl harmân eder emr-i kader

 Rişte-i cândır sana bugün süpürge telleri

 Sîm ü zerden sevgili evlâdların elden gider

 Gün olur oğlun kızın hep hâdim-i ağyâr olur

 Eller elinde olurlar hâk-sâr zîr ü zeber

 Bir fakîri görse gözlerin kara su indirir

 Gûya ejderhâyı gördün âleme verir zeher

 Teneşir tahtasına korlar ki solmuş gözlerin

 Seyreder kande varacak der bugün râh-ı sefer

 Mâlikü’l-mülk Hazret-i Allah’a etmez inkıyâd

 Nûr-i tevhîd yok mudur kalbde aceb zerre kadar

 Hac zekât sohbeti gāyet pek sakîl olmuş bugün

 Putları tenzîl edübdür elde olan sîm ü zer

 LUTFİYÂ dârü’l-emân dergâh-ı Mevlâ’dır yine

 Ehl-i îmâna şerîat her dü-âlem reh-güzer

 Cânânı incitme cânâ tendeki cânın incinir

 Kimseye renc etme cânâ dürr ü mercânın incinir

 Hâtır-şikest olma amân söyleme bir ferde yamân

 İncidirsen halkı hemân femde zebânın incinir

 Zulmeyleme bir ferde sen gelmeyesin bin derde sen

 Olur isen zulme resen rûh-i revânın incinir

 Eğri yola gider isen lehv ü la‘ib eder isen

 Kebâiri yeder isen senden cinânın incinir

 Edeb hayâ gider elden nûr-i îmân çıkar dilden

 Mahvolur irfân gönülden rahm-i Rahmân’ın incinir

 Râh-i Hak’dan dûr olma sen gözlü iken kör olma sen

 Merkeb gibi hor olma sen pîr ü civânın incinir

 Terk edersen şerîatı reddedersen tarîkati

 Bulamazsın hakîkati LUTFî îmânın incinir

 Bir gün olur yâr cemâlin gösterir

 Şefkat eder ayn-i kemâl gösterir

 Şân u şerâfâtı kadîm bir güzel

 Sohbetiyle âb-ı zülâl gösterir

 Bir gün olur âşıka nzlar satar

 Sahn-ı sînesin gözedir ok atar

 Derdlilerin derdine bin derd katar

 Resm-i savâbları vebâl gösterir

 Bir gün olur elden alur ezberin

 Bir gün olur kara eder defterin

 Bir gün olur pür-nûr eder gülberin

 Mihr-i sivâ dâre zevâl gösterir

 Bir gün olur deftere ismin yazar

 Bir gün olur sûretâ bozar yazar

 Çünkü olur dildeki derdin hezâr

 Cân gözüne ayn-i cemâl gösterir

 Bir gün olur hem-dem olur yâr ile

 Bahri gezer zevrak-ı cânân ile

 Tezyîn eder dür ile mercân ile

 Hurşîd-i cân ruhlerin al gösterir

 Birgün olur LUTFÎ’ye eyler kerem

 Kal‘ olunur dildeki derd-i verem

 Elde olur ise o bâb-ı harem

 Pîşegâhın Arş’a misâl gösterir

 Şevk u tarâb eder eflâk

 Şerâb-ı eynemâdandır

 Zevk-ı kalbi bulmuş emlâk

 Şerâb-ı eynemâdandır

 Hurşîd-i meârif doğar

 Feyz-i Feyyâz kalbe sığar

 Emtâr-ı muhabbet yağar

 Şerâb-ı eynemâdandır

 Men arefden dersin alan

 Mârifete tâlib olan

 Esrâr-ı tevhîdi bulan

 Şerâb-ı eynemâdandır

 Dürr-i derûnuna ârif

 Olanlar ehl-i meârif

 Hakîkat nefsini kâşif

 Şerâb-ı eynemâdandır

 Nedir eşyâyı seyreden

 Sivânın gayrine giden

 Kimde ki var dürr-i Aden

 Şerâb-ı eynemâdandır

 Zehirde balı zevk eden

 Zulmetde nûru fark eden

 Mağribi dilde şark eden

 Şerâb-ı eynemâdandır

 Cânândan ki hitâb olur

 Derûn-i dil kitâb olur

 Reh-i aşka şitâb olur

 Şerâb-ı eynemâdandır

 Arş-ı kalbin melekleri

 Gösterirler felekleri

 Kabûl olur dilekleri

 Şerâb-ı eynemâdandır

 Olursun nâzıra mir’ât

 Eşyadan görürsün âyât

 Verirler destine berât

 Şerâb-ı eynemâdandır

 Şerîat tâcın olursa

 Tarîkat pâcın olursa

 Gönül mîrâcın olursa

 Şerâb-ı eynemâdandır

 LUTFÎ’ye lutfede Bârî

 Rızâullah ola yâri

 Terk ede kamu ağyâri

 Şerâb-ı eynemâdandır

 ÂKİFÂN-I BEZM-İ MEY

 Âkifân-ı bezm-i mey âyîn-perest mestânedir

 Mestlerin meskenleri devr-i kadîm meyhânedir

 Mey-fürûş sermest olunca mey-keşân bî-hûş olur

 Kâbe-i ulyâsı mestin dildeki demhânedir

 Gülbün-i dil nem alur feyz-i şerâb-ı aşkdan

 Cân verir gonce-i câne devreden peymânedir

 Kim dutar cânan yediyle câm-ı mey-i vahdeti

 Mîr-i meydân-ı dirâyet âşık-ı ferzânedir

 Arş-ı dilde neyyir-i a‘zam muhabbet şem‘idir

 Kandîl-i nûr-i hüdâ gönlündeki dürdânedir

 Zevk-ı hubb-i hazret-i cânâneden kim bî-haber

 Oldu ise münkir-i râh-i hüdâ bî-gânedir

 LUTFİYÂ dâru’l-emân dershâne-i irfânı bul

 Perde-keş dîdâr-ı yârdan bâde-i rûhânedir